แม่หม้ายวัยกระเตาะ

แม้จะรู้ตัวว่าด้อยค่าไม่คู่ควร แต่กับความเอาใจใส่ดูแลที่เขามีให้ ทำให้หล่อนหลงรักเขาจนหมดหัวใจ
........................
ปัดโธ่เอ๊ย เขายังหนุ่มยังแน่นเต็มตัว ลูกเมียก็ยังไม่มี โดนเด็กหน้าใสเรียกน้า รู้สึกแก่กว่าวัยไปสักสิบปีขึ้นมาอย่างไรชอบกล แล้วยังจะสิ่งที่ได้ยินเต็มๆ หูเมื่อครู่นี้อีก ลูก...ลูกอย่างนั้นหรือ? เด็กสาวหน้าอ่อนขนาดนั้น แถมยิ้มหวานมากด้วย แต่เด็กแค่นั้น นั่นหล่อนมีลูกคาโรงเรียนกันขนาดนี้เชียวหรือ นี่แอบไปแซ่บกันตั้งแต่อายุเท่าไหร่กันเชียว
หัวยังเท่ากำปั้นริทำตัวเหลวไหล... แต่ก็อย่างว่า ตัวเขาเองยังเสียซิงตั้งแต่ม.ต้น นับประสาอะไรกับคนน่ารักอวบอัดน่าฟัดขนาดนั้นจะเหลือรอด เฮ้อเขาอยากจะบ้าตาย นี่เขาดูเหมือนคนมีอายุเกินไปหรือไง?
คิดไปหน้ายุ่งไปด้วยความสับสนว้าวุ่นใจ เพราะความผิดหวังลึกๆ ที่เกิดขึ้นแบบที่เขาก็ไม่ทันรู้ตัว ทำให้เขาพาลเครียดไปหมด ก่อนจะหันกลับไปเห็นเงาสะท้อนตัวเองในกระจก หน้าร้านเวดดิ้ง ที่ด้านในมีชุดไทยในหุ่น ทั้งชุดเจ้าสาวฟูฟ่อง ตั้งเรียงรายโชว์อยู่เต็มแน่น
ภาพสะท้อนจากกระจกตรงหน้า คือหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดเรียบง่ายใส่สบาย เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าสวมง่ายๆ ก็ไม่ได้ดูเหมือนลุงเหมือนน้านะเออ... ออกจะ...หล่อ...
................................
“ที่คุณพูดวันก่อน...กับวันนี้ หมายความว่ายังไงนะคะ...คุณจะ...ให้เงินนิ ให้นิหรือว่าจะให้นิ...นอน?”
“ก็ตามนั้น ต้องให้พูดอะไรอีก ยังไม่ชัดเจนพอหรือไง?”
“...” สาวน้อยส่ายหน้าหวือ มองหน้านิ่งๆ ของหนุ่มหล่อหน้าตาดีมีฐานะตรงหน้าอย่างกังขา ไม่แน่ใจ
“ขึ้นเตียงกับฉัน...หรือจะโซฟานุ่มๆ แบบนี้ก็ได้...ถ้าเราพอใจ” ถอนใจเฮือก แล้วบอกเสียงทื่อด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายกับสิ่งที่พูดออกมาชัดๆ เต็มปากเต็มคำ “ฉันจ่ายให้เธอได้ อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา ถ้าเธอเต็มใจจะนอนกับฉัน”
“!!!” เด็กสาวอ้าปากค้างเหวอ เบิกตากว้าง จ้องหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มมาดขรึม ที่เพิ่งผัดข้าวให้หล่อนกินมาเป็นจาน แล้วอยู่ๆ มาพูดแบบนี้กับเธอ!
(เปลี่ยนไฟล์ครั้งที่ 2)