ซัดกันมัน(ส์)ดี 2 (หนังสือเสียง)

“ปล่อยกูไปได้หรือยัง”
“แล้วตกลงมึงจะกลับมาอยู่ที่นี่ใช่ไหม” เขาย้อนถามไปบ้างพยายามจำกัดสายตาไว้เพียงแค่ที่หน้า ไม่มองต่ำลงไปยังรอยแยกของเสื้อคลุมอาบน้ำที่เปิดออกเผยให้เห็นร่องรอยที่เขา ‘กอด’ มันตลอดสองวันสองคืนที่ผ่านมา
ไอ้เพชรสูดหายใจเข้าลึกเหมือนคนที่กำลังตัดสินใจบางอย่าง
“งั้นกูขอถามบ้าง แล้วกูจะให้คำตอบมึง” มันถามเขา เขาพยักหน้าและรอฟัง
“มึงชอบกู?”
คำถามนี้ทำให้เขาชะงักงันราวกับถูกแรงบางอย่างปะทะรุนแรงจนตั้งตัวไม่ทัน ถ้าเป็นคนอื่นถาม เขาคงหัวเราะเสียงดัง แต่ครั้งนี้เขานิ่งไปเหมือนกับหาเสียงตัวเองไม่เจอ
“ที่รั้งให้กูอยู่ต่อ เพราะมึงชอบกู?” มันเลิกคิ้วและถามซ้ำ สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง หลังจากนิ่งไปนานเขาก็แค่นหัวเราะแล้วตอบกลับไป
“มึงหลงตัวเองเกินไปแล้วเพชร ติดใจก็คือติดใจ มึงจะตีความทำไมให้มากมาย”