ดาวดามใจ

“ดาวอยู่กับคุณแทนพี่เดือนได้ไหมคะ”

“แทนกันไม่ได้หรอก กับพี่สาวเธอฉันจะแต่งงานด้วย แต่กับเธออย่างมากก็แค่นางบำเรอ นอนด้วยจนกว่าจะเบื่อแล้วก็ทิ้ง เรียกร้องสถานะไม่ได้ เธอเข้าใจไหม” ติณสงสัยตัวเองเหมือนกันว่าจำเป็นต้องมานั่งอธิบายไป สอนสั่งไปกับเด็กสาวแปลกหน้าที่ถูกส่งขึ้นเตียงแบบนี้ไหม

“ดาว…”

“คิดดีๆ คนโง่ไม่น่าสงสารหรอกนะ”

*******
“ที่ผ่านมาเธอเคยรักฉันบ้างไหม” ดาวดวงน้อยที่เคยเปล่งแสงเพื่อเขา แต่กลับถูกทิ้งๆ ขว้างๆ ไว้กลางฟ้าอย่างไม่ไยดีกำลังจะหลุดวงโคจรออกไปเรื่อย ๆ

ดาวนิลเลื่อนมือขึ้นไปที่อกด้านซ้าย พื้นหัวใจที่เคยแห้งผากและเย็นเฉียบราวกับเต้นอยู่ในฤดูหนาวที่ยาวนานไม่รู้จักจบสิ้น วันหนึ่งก้อนเนื้อก้อนนี้ถูกโอบกอดโดยอ้อมอกที่อบอุ่นยิ่งกว่าแสงแดดในยามสาย วงแขนที่พาความชุ่มฉ่ำและสีสันของฤดูกาลต่างๆ มาให้รู้จัก มีสายลมที่เบาสบายหมุนวนล้อมหัวใจ และมันก็หอบเอาเมล็ดพันธุ์เล็กๆ มาหย่อนไว้อย่างเงียบเชียบ

ตรงนี้เคยมีต้นไม้ที่เธอเลี้ยงไว้อย่างทะนุถนอม…เฝ้ารอมันแทงยอด แตกใบ เป็นร่มเงาให้เธอหลบฝน ต้นไม้ต้นนั้นมันเคยมีอยู่ และเคยวาดหวังจะเก็บมันไว้ตลอดไป…ซ่อนมันไว้นิรันดร์ จนกระทั่งสุดท้ายจะถูกทำร้ายจนตายไปแล้ว เธอก็จะซ่อนมันไว้เป็นสมบัติพิเศษส่วนตัวที่ไม่ยอมแบ่งปันให้ใครทั้งนั้น

ต้นไม้ที่น่าสงสาร…

ดาวนิลมองเจ้าของคำถามอีกครั้ง มือน้อยๆ ของเธอกดลงที่อกด้านซ้าย ตรงจุดที่ว่างเปล่าเยียบเย็นราวกลับไปในค่ำคืนที่เหน็บหนาวอันยาวนานอีกครั้ง

“ผู้หญิงขายตัวไม่พูดคำว่ารักกันหรอกค่ะ”


***ซื้อผ่านเวปหรือแอนดรอยจะได้ราคาถูกกว่าการซื้อผ่านแอปเปิ้ลนะคะ