คลั่งรักนางบำเรอ

'ศราวิน' คือเพลย์บอยนักธุรกิจที่ใช้ชีวิตอยู่กับงานและปาร์ตี้ในวันหยุด ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา จนกระทั่งในวันเกิดครบรอบที่สามสิบสามปีทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อเพื่อนสนิทได้จัดของขวัญดิ้นได้มาเป็นของกำนัล

บนโต๊ะ บนเตียง ริมระเบียง ในห้องน้ำยังรอเธออยู่
“พอเถอะค่ะคุณวิน แป้งเหนื่อย แป้งอยากพักผ่อน อย่ามายุ่งกับเนื้อตัวแป้งอีกเลย” ใช่ ตอนนี้เธอรู้สึกอ่อนเพลียทั้งร่างกายและจิตใจ ยิ่งพูดกันก็เหมือนยิ่งทะเลาะกัน
“แป้งอยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ฉันเป็นคนทำ จะประเคนให้ถึงใจเลย ไม่รู้ละ คืนนี้แป้งต้องบริการฉันจนกว่าฉันจะพอใจ ถ้าอยากหมดหนี้ แล้วไปจากฉันไวๆ ก็ทำตัวดีๆ ว่านอนสอนง่าย ฉันให้ทำอะไรก็ต้องทำ” ดวงตาคู่คมฉาบไว้ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ครู่หนึ่งก่อนจะเลือนหายไป มือหนาเอื้อมมาจับคนที่นอนบนเตียงด้วยสองมือ
ทว่าคำพูดเอาแต่ใจของเขาทำให้ลัลนาส่ายหน้า เขยิบตัวหนีสัมผัสจากเขา “ไม่ค่ะ แป้งไม่ยอม คุณวินเอาเปรียบแป้งเกินไปแล้วนะคะ”
“ใครเอาเปรียบ เขาเรียกว่าใช้ให้คุ้มราคากับเงินที่เสียไปต่างหาก อย่าพูดมาก คืนนี้นอกจากบนโต๊ะ บนเตียง ริมระเบียง ในห้องน้ำยังรอเธออยู่ ” ศราวินพูดขู่ หากแต่ลัลนาผวาเฮือก หน้าหล่อๆ ที่เคยมอบสัมผัสอ่อนโยนมาให้ทุกครั้งที่เมคเลิฟ ตอนนี้กลายเป็นนิ่งขรึม แววตาแข็งกร้าวน่ากลัว
“แป้งอยากพักผ่อน”
“เดี๋ยวค่อยพักละกันนะแป้ง”
จากนั้นเขาก็ตามไปคร่อมทับ ระดมจูบไปที่กลีบปากอิ่ม ระไล่ไปที่ซอกคอขาวผ่อง ก่อนจะดูดดึงขบเม้มผิวเนื้อนวลอย่างบ้าครั้ง เขาผละออกมาจ้องตาคนตัวเล็กที่ขอบตาร้อนผ่าว “เริ่มต้นจากตรงนี้ แต่คืนนี้จะไปจบตรงไหน ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับฉันไม่ใช่เธอ”
“ไอ้คนบ้า คนใจร้าย มันมากเกินไปแล้วนะคะ”