แม่ทัพไร้พ่ายเหรอจะสู้จิ้งจอกน้อยตัวป่วน

โปรย...
ฟางเซียนสะดุ้งตกใจ เพราะนางสัมผัสได้ถึงมังกรตัวเขื่องที่ตื่นขึ้นอยู่ที่ด้านล่างมันชนเข้ากับสะโพกนาง

“อร๊ายยย นี้เจ้าทำอะไรเนี้ย ปล่อยข้านะ” ฟางเซียนแผลอหลุดอุทานออกไป

จินฟงเหล่ตามองนางอย่างหยามใจเพราะนางได้หลุดออกมาแล้ว

“เจ้าเป็นใครกัน ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้” จิงฟงเอ่ยถามเรื่องที่เขาสงสัยออกไป

“ข้าจะเป็นใครแล้วเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย ปล่อยข้านะ” ฟางเซียนแกะมือของจินฟงที่เกาะเอวนางไม่ยอมปล่อยแงะยังไงก็ไม่ออก ก่อนที่นางจะดีดดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากการเกาะกุม

“อ๊ะ ถ้าเจ้ายังไม่หยุดดิ้นไม่แน่ ข้าอาจไม่ต้องถามเจ้าแล้วก็ได้ว่าเจ้าเป็นใคร ตอบข้ามาก่อนที่ข้าจะหมดความอดทน” จินฟงจ้องมองเขาไปในดวงตาของฟางเซียนอย่างกดดัน

ฟางเซียนเห็นอย่างนั้นก็อดที่จะหวาดหวั่นไม่ได้ก่อนที่จะตอบออกไป

“ข้าชื่อฟางเซียน ข้าสมัครเข้ามาเป็นแม่ครัวจวนหลี่ได้เพียงหนึ่งวันเท่านั้น” ฟางเซียนตอบออกไปตามความเป็นจริงแต่ก็ตอบไม่หมด

“ข้าหมายถึงเราเคยเจอกันหรือไม่ หากเจ้าไม่ตอบความจริงทั้งหมดข้าจะอุ้มเจ้าไปที่เตียงนอนเดี๋ยวนี้เลย” จินฟงเอ่ยขู่ก่อนจับกระชับลำตัวของฟางเซียนแน่นขึ้น

ฟางเซียนที่เห็นอย่างนั้นก็พอรู้แล้วว่าจินฟงคงรู้ตัวตนของนางแล้วแต่ก็อาจจะแค่ถามให้แน่ใจเท่านั้น คงไม่รู้ลึกไปถึงว่านางจะเป็นจิ้งจอกเก้าหางหรอกมั้ง

“ข้าเป็นจิ้งจอกที่ท่านเก็บมา อย่างที่ท่านสงสัยนั้นละแล้วที่ข้าเข้ามาอยู่ที่จวนนี้ก็เพราะว่าข้าแค่ว่างมากเท่านั้น เลยมาลองเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ดูบ้างไม่เห็นแปลก” ฟางเซียนกล่าวออกไปก่อนเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี

จินฟงเห็นอย่างนั้นก็หมั่นไส้เลยบีบจมูกโด่งรั้นนั้นไปหนึ่งที

“โอ๊ยย ข้าเจ็บนะ เมื่อท่านรู้เรื่องทั้งหมดแล้วก็ปล่อยข้าได้แล้ว ข้าอึดอัด” ฟางเซียนพยายามแกะมือจินฟงต่อไปถึงจะไม่ได้ผลก็เถอะ

“ข้าบอกเมื่อไรว่าข้าจะปล่อย” จินฟงก้มลงจุมพิตริมฝีปากบางของฟางเซียนเอาไว้ก่อนที่นางกำลังจะอ้าปากโวยวายเขา พร้อมส่งลิ้นร้ายเข้าไปดูดดึงลิ้นเรียวเล็กเอาไว้และไล้เลียปากบางของนางอยากหักห้ามใจไม่อยู่ มือหนาไล้ลงไปจับสะโพกอวบอิ่มของนางเอาไว้เต็มสองกำมือก่อนขยำอย่างหยามใจ