โจวหลิงซี...สตรีร้ายกาจ

โปรย...

หลิงซีขึ้นรถม้ามากับชินอ๋อง บรรยากาศภายในรถม้าเงียบสงบชินอ๋องเอนตัวพิงเบาะก่อนหลับตาลงแต่มือหนากลับกอบกุมมือของนางเอาไว้เบา ๆ หลิงซีที่เห็นเช่นนั้นใบหน้างามก็หันไปมองนอกหน้าต่าง รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏออกมาใบหน้าขึ้นสีระเรื่อน้อย ๆ

ก่อนที่รถม้าจะโยกตัวอย่างแรงเหมือนขยับหลีกหนีอะไรสักอย่าง จนหลิงซีพุ่งไปด้านหน้า ชินอ๋องคว้าเรียวแขนของนางดึงเข้ามาจนนางล้มนั่งลงบนตักของเขา

“ท่านอ๋องเป็นอะไรมั้ย พ่ะย่ะค่ะ เมื่อกี้มีชาวบ้านถลาออกมาดีที่กระหม่อมหลบทัน” ทหารที่ทำหน้าที่ขับรถม้าตะโกนถามชินอ๋องอย่างร้อนรน

“ข้าไม่เป็นไร” เสียงชินอ๋องนิ่งสนิท แต่ใบหน้างามตอนนี้กำลังยกยิ้มอย่างถูกใจ

“เจ้ากินเต้าหู้ข้าอีกแล้วนะ ซีซี” ชินอ๋องเอ่ยออกมาเมื่อเห็นหลิงซีเกาะกุมอยู่บนหน้าอกกว้าง เพราะหาที่ยึด

“ท่านอ๋องก็ปล่อยมือออกจากเอวของหม่อมฉันก่อนสิ เพคะ” หลิงซีใบหน้าแดงก่ำพยายามดันอกของชินอ๋องออก เพราะตอนนี้เขากระชับเอวนางจนร่างกายทุกส่วนแนบชิดกับเขาจนไม่เหลือช่องว่างแล้ว

“ข้าปล่อยเจ้าแน่ แต่ต้องหลังจากที่ข้าลงโทษเจ้าก่อน”

ชินอ๋องก้มลงใช้ริมฝีปากสีแดงสดประกบลงบนริมฝีปากบางของหลิงซี ปากหนาดูดดึงปากบางอย่างรุนแรงจนหลิงซีต้องเผยอปากออกเพื่อหายใจ แต่ก็ถูกลิ้นหนาพุ่งเข้ามาคว้านหาลิ้นเรียวเล็กเกี่ยวพันดูดดึงความหวานจากในโพล่งปากของนาง

หลิงซีพยายามดันหน้าอกของชินอ๋องออก แต่ก็ต้านแรงของเขาไม่ได้จนเขายอมผละออกมาให้นางหายใจ เสียหอบหายใจกรุ่นร้อนของทั้งสองดังขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในรถม้า

“ท่านอ๋อง ถึงหอฟู่เย่วแล้ว พ่ะย่ะค่ะ”

ชินอ๋องแลบลิ้นออกมา ทำท่าจะก้มลงมาจุตพิตหลิงซีต่อแต่ก็ต้องชะงักไป เมื่อได้ยินเสียงทหารที่ทำหน้าที่ขับรถมาดังขัดขึ้นมาซะก่อน

“เดี๋ยวข้าลงไป” ชินอ๋องก้มลงจุมพิตหลิงซีต่อ เขาดูดดึงริมฝีปากบางจนบวมเจ่อก่อนผละออกมามองใบหน้าแดงก่ำของหลิงซีอย่างพึงพอใจ แล้วก้มจุมพิตนางต่ออย่างอดใจไม่ไหว ทั้งสองใช้เวลาอยู่ในรถม้าเนิ่นนาน ทหารที่ทำหน้าที่ขับรถม้าก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยเรียกอีกครั้ง

เมื่อทั้งสองลงมาจากรถม้า ทรงผมของหลิงซีก็ชี้ฟูเล็กน้อยและริมฝีปากบางก็บวมเจ่อออกมาอย่างเห็นได้ชัดจนไม่ต้องคาดเดาเหตุการณ์ภายในรถม้าเลยว่าเป็นเช่นไร

หลิงซีใบหน้าแดงก่ำมองชินอ๋องอย่างตำหนิออกมาอย่างชัดเจน ต่างจากใบหน้าชินอ๋องมีรอยยิ้มบางปรากฏอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา จนผู้คนที่พบเจอต่างแปลกใจ ชินอ๋องจับมือเล็กของหลิงซีไม่ปล่อย ก่อนพานางเดินขึ้นไปที่ชั้นสามของหอฟู่เย่ว



นิยายเรื่่อนสั้น ที่รวมทุกรส ไม่ว่าจะเป็น แก้แค้น ฟินจิกหมอน ฆ่าเลือดสาด กวนโอ้ยน่าปวดหัว
### เข้ามาส่องก่อนได้น่าาา ราคาน่ารัก อยากให้ทุกคนได้อ่าน ขอคอมเมนต์น่ารัก ๆ ให้กำลังไรท์ในการเขียนนิยายต่อไปด้วยน่าาา รักกกก นามปากกา 飛珍 เฟยเจิน ผู้เขียน Narokill

โจวหลิงซีบุตรสาวแม่ทัพที่มีดีทุกอย่างกลับตกหลุมรักโง่ ๆ ให้กลับพ่อค้าจน ๆ คนหนึ่งหวังใช้ชีวิตธรรมดาอย่างสตรีชาวบ้านทั่วไป แต่แล้วความตั้งใจนั้นก็แตกสลายลงเมื่อชายอันเป็นที่รักได้พาสตรีอื่นเข้าบ้านแล้วที่น่าตกใจไปกว่านั้นทั้งคู่ต่างเป็นผัวเมียและมีลูกด้วยกันแล้วหนึ่งคน แล้วนางละ ความปวดใจนี้ยังไม่ทันเลือนหาย คนรักก็มาทรยศนาง

เมื่อนางทำการค้าประสบความสำเร็จ มีร้านค้าของนางอยู่ทั่วทั้งแคว้น ความละโมบของชายอันเป็นที่รักก็ปรากฏสู่สายตามืดบอดของนาง แต่ถึงแม้นางจะเริ่มรู้ตัวแล้วแต่ก็ยังช้าไป เมื่อดาบคมกริบได้ทะลุผ่านหลังของนาง นางมองใบหน้าของชายที่นางยอมทิ้งทุกอย่างมาอยู่ด้วยด้วยแววตานิ่งสงบ ครั้งนี้ข้าและท่านตัดขาดกัน หากข้ามีโอกาสอีกครั้ง ความทุกทรมานนี้ข้าจะมอบให้ท่านอย่างสาสม

“ข้ากลับมาแล้ว ท่านพี่”

**** ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันด้วยนะครับบบ