น้องชาย

“ดึกแล้ว ไปส่งฉันที่บ้าน”

“งั้นเรามาตกลงกันก่อน”

“อะไรอีกล่ะ”

“นับจะไม่หนีหน้าขุนอีก ให้โอกาสขุนได้พิสูจน์ นะ”

“....”

“นับ.. นะครับ”

“ได้.. แต่ระหว่างที่นายพิสูจน์ฉันก็ยังเป็นฉัน”

“เป็นนับ แบบที่ไปจูบกับไอ้เวรพวกนั้นอะเหรอ”

“อย่าก้าวร้าวนะขุน”

“ปกป้องพวกมัน ?” ขุนพลว่าอย่างหงุดหงิด

“ก็นายก้าวร้าว”

“ขุนยังไม่เคยจูบกับใครที่ไหนเลยนะนอกจากพี่” ขุนพลพูดจริง เขาไม่เคยจูบกับผู้หญิงที่ไหนเลยนอกจากนับดาว ตั้งแต่เล็ก จนรู้เดียงสา จนโตเป็นหนุ่มเขาก็มีแค่นับดาวเพียงคนเดียวมาตลอด

“แล้วยังไง ฉันก็เพิ่งไปจูบกับคนอื่นก็ตอนที่นายมันเฮงซวย”

“...” ขุนพลมองหน้าอีกคนอย่างโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“ปล่อย แล้วไปส่งฉันที่บ้าน”

“พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย”

“ไม่ได้ยังไง งั้นก็ยกเลิกไปเลย พิซงพิสูจน์อะไรนั่นก็ยกเลิกไปให้หมด”

“นับ ไม่เอาสิครับ”

“งั้นก็ตามนี้.. นายไม่มีสิทธิ์เลือก คนที่มีสิทธิ์คือฉัน จำไว้” นับดาวแตะปลายจมูกของอีกคนแรง ๆ แล้วสลัดตัวออกเพื่อลุกขึ้นและขุนพลก็ปล่อยอย่างเสียไม่ได้

“แล้วแต่งตัวแบบนี้อะ เบาลงหน่อยได้ปะ” ขุนพลว่าอย่างไม่ชอบใจ หน้าอกหน้าใจก็ไม่ใช่เล็ก ๆ แล้วดูใส่ดิ เอวคอด ๆ หน้าท้องสวย ๆ นั่นอีก จะบ้าตาย

“อยู่เมืองนอกฉันใส่ยิ่งกว่านี้อีก ไม่ต้องมายุ่ง”

“นับดาว”

“วันไหนมาเป็นผัวแล้วค่อยบังคับนะ ถึงตอนนั้นฉันอาจจะฟังบ้างนิดหน่อย” คำตอบของนับดาวทำให้ขุนพลยิ้มในตอนแรกก่อนจะขมวดคิ้วในประโยคหลัง

“หรือจะเป็นตอนนี้”

“ฝันเอาเหรอ"

.
.

ฝากพี่นับดาวกับน้องขุนพลหน่อยนะคะ เรื่องนี้เป็นผลผลิตจากบ้านนางบำเรอและบ้านสยบรักค่ะ ราคาน่ารักกรุบกริบน๊า สำหรับราคาโพรโมชันกดผ่านเว็บไซต์จะถูกกว่า IOS 20 บาทนะคะ