My Perfect Man | สามีฉัน! รับประกันความเพอร์เฟกต์

iOS มีชาร์จ* ซื้อผ่านซาฟารี หรือ www.mebmarket.com จะราคาถูกกว่านะคะ
*แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนซื้อค่ะ
**อ่านจบแล้วฝากกดหัวใจ และรีวิวนิยายให้ไรท์หน่อยนะคะ
________________
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับลูกชายของเจ้าหนี้ที่พิการแทนพี่สาวลูกของแม่เลี้ยง เพื่อรักษาสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อแม่เอาไว้ แต่แท้จริงแล้วเขาคือ CEO หนุ่มหล่อสุดฮอต เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ ที่มีแต่สาวๆ หมายปอง
________________
ประภัสสรมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่ตกตะลึง ชายหนุ่มรูปร่างกำยำ หน้าตาคมคาย แพคิ้วดกดำรับกับจมูกโด่งเป็นสันบวกเข้ากับริมฝีปากที่แดงระเรื่อ ทุกสัดส่วนบนใบหน้าส่งผลให้เขาดูโดดเด่นกว่าคนอื่นๆ น่ามอง น่าหลงใหลจนไม่สามารถละสายตาจากใบหน้านั้นได้ แต่ถว่าพลันสายตาของสาวใหญ่วัยกลางคนก็ต้องสะดุดกับเก้าอี้วีลแชร์ที่เขานั่งมันเข้ามา

"เคยได้ยินชื่อคุณคีรินทร์มานาน วันนี้เพิ่งมีโอกาสได้พบตัวจริง เอ่อขาของคุณคีรินทร์เจ็บอยู่เหรอคะ" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถเดินได้เหมือนคนปกติทั่วๆไป

"เปล่าหรอกครับ แค่กๆ แต่ขาผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ แค่กๆ" ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์พูดไปด้วยไอไปด้วยอย่างอ่อนแรง แสดงออกให้คนตรงหน้าคิดว่าตนเป็นผู้สุขภาพไม่ดี

"จริง เหรอคะ" เธอถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในคำตอบที่ได้รับ

"ครับ ขาของคุณคีรินทร์ถึงแม้จะดูเหมือนขาของคนปกติทั่วไป แต่จริงๆแล้วคุณคีรินทร์เป็นโรคกล้ามเนื้อขาไม่ตอบสนอง จึงไม่สามารถเดินได้ จะต้องนั่งรถเข็นตลอดเวลา แต่คุณประภัสสรไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ เพราะผมจะเป็นคนดูแลคุณคีรินทร์ทุกอย่างอยู่แล้ว" พชร ที่ยืนจับรถเข็นอยู่ช่วยพูดอีกแรงเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือของเรื่องราว

"ค่ะ" ประภัสสรส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้พวกเขา ก่อนที่จะหันไปหาลูกสาวของตน และพูดกระซิบให้พวกเธอได้ยินกันเพียงแค่สามคน "ทำไมแม่ไม่เห็นเคยรู้เลยว่าคุณคีรินทร์พิการขา"

"น้องป่านก็เพิ่งรู้ค่ะ แต่ก็คงจะอย่างที่เห็น น้องป่านไม่เอานะคะ กลัวลำบาก" เธอพูดกระซิบคุยกับผู้เป็นแม่และพี่สาว

"ปานก็ไม่เอาค่ะ" ปานเกตุส่ายหัวและพูดเบาๆปฏิเสธว่าตนก็ไม่เอาเช่นกัน

"คุณพ่อให้ผม แค่กๆ มารับตัวว่าที่เจ้าสาวของผมน่ะครับ แค่กๆ ไม่ทราบว่าพวกคุณสองคนใช่"

"ไม่ใช่ค่ะ" หญิงสาวทั้งสองตอบพร้อมเพรียงกันราวกับนัดกันมา

"เอ่อ คนที่จะให้แต่งงานกับคุณคีรินทร์คือหลานสาวของดิฉันค่ะ ปรางรัศมี จันทร์ประดับ ดิฉันรับไว้เป็นลูกบุญธรรม ถึงแกจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของดิฉัน แต่ดิฉันก็รักแกมากเหมือนลูกแท้ๆไม่แพ้ไปกว่ายัยป่านกับยัยปานเลยค่ะ" ประภัสสรรีบพูดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของชายหนุ่มจากลูกสาวทั้งสอง "ยังไงก็ฝากคุณคีรินทร์ดูแลแกด้วยนะคะ" พร้อมกับฝากฝังปรางรัศมีไว้กับคีรินทร์ตามมารยาทผู้ที่ห่วงลูกหลาน

"ครับ แค่กๆ คุณประภัสสรไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ แค่กๆ" ชายหนุ่มรับปากพร้อมกับ แสยะยิ้มเล็กๆที่มุมปากคิดสมเพชในการกระทำของหญิงตรงหน้า และตลกตัวเองที่ต้องเล่นละครทั้งที่เขาก็รู้ความจริงทั้งหมดอยู่แล้ว
____________________
"ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรที่ทำให้เธอได้มาอยู่ตรงนี้กับฉัน ฉันต้องขอบคุณมาก และก็ขอบคุณเธอที่ไม่รังเกียจฉัน ในสายตาคนอื่นเขาจะมองเธอยังไงฉันไม่สน เพราะสำหรับฉันเธอคือสิ่งที่มีค่ามากกว่าอะไร"