พรหมเล่ห์รัก (Destiny...i fall in love.)

เมื่อพรหมลิขิตทำงานอย่างไม่รู้จักคำว่าหยุดพัก
เมื่อทั้งเขาและเธอมาเจอกัน
วีณา หญิงสาวนิสัยร่าเริงเปิดเผย แอบจิ้น แอบฟินและอ่านกินเขาอยู่เป็นนิจ
พงศธร ชายหนุ่มผู้มีมาดเคร่งขรึม แอบกวน เจ้าเล่ห์ ต้อนเธอให้ก้าวเข้าสู่หัวใจโดยไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว
ท่ามกลางดงบริวารโปร่งแสง ดอกรักก็ยังผลิบาน สายใยแห่งรักยังทักถอได้
ร่วมลุ้นไปกับความรักขแงพวกเขาได้ใน ...พรหมเล่ห์รัก..
******
“พี่พงศ์คะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

วีณาที่นั่งรอที่โต๊ะอาหารเอ่ยทักทายชายหนุ่มที่กำลังเดินมานั่งที่เก้าอี้ประจำของเขา ซึ่งพงศธรเพียงแค่หันมามองไม่มีการทักทายกลับแต่อย่างใด วีณาที่ยังส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม สายตาจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าคมสัน ประหนึ่งว่ารอการทักทายกลับจากเขาเพียงเท่านั้นจึงจะลงมือทานอาหารเช้าได้

เช้าวันนี้วีณาตื่นมาด้วยท่าทีสดใส แม้เมื่อคืนจะต้องเสียสละเลือดที่ควรจะมาเลี้ยงร่างกายไปเลี้ยงที่ใบหน้านวลมากเกินไปก็ตาม ดวงตากลมโตยังคงจ้องมองที่ใบหน้าคมของพงศธร เธอสังเกตว่าวันนี้เขาใส่เพียงเสื้อยืดแขนสั้นสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสามส่วน

คนเราใส่เพียงแค่นี้ก็หน้าตาดีแล้วหรือ? วีณาอยากรู้จริงๆ ว่าตอนมารดาของเขาท้องเขานั้นได้ทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า? เผื่อเวลาเธอท้องจะได้กินตามบ้างลูกออกมาจะได้หล่อๆ

‘ดูสิ คนอะไร หน้าตาดีจริงๆ ยิ่งตาคมๆ ดูเจ้าเล่ห์นิดๆ นะ โอ๊ย! มองมาทางนี้ทีไรใจจะละลาย ยิ่งมองตากันใกล้ๆ ด้วยนะ อุ๊ย! เขินจังเลย อิอิ เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ
มะ...มองมาทางนี้ กะ...ใกล้ๆ เหรอ?’

ตาหวานๆ ของวีณาเบิกกว้าง เมื่อเธอกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
**********