อยากบอกว่า"รักเธอ"

“เราเจอกัน รู้จักกัน จากลา เพื่อจะกลับมาเจอกันอีกครั้งในวันที่เราพร้อมจะเติบโตไปด้วยกัน”
คราม >>>“เรายังเป็น คราม คนเดิมของ อ๊ะอายนะ ”
อาย >>>“เราก็ยังเป็น อาย คนเดิม เป็นอ๊ะอายคนเดิมของคราม”

************************************************

“เธอ” อยู่ๆเขาก็เบาฝีเท้าถอยลงมาเดินข้างๆกัน
“เธอชื่ออะไร เจอกันตั้งหลายครั้งยังไม่รู้จักกันเลย เราชื่อคราม เธอล่ะ”
“อะ อาย”
“อ๊ะอายเหรอ”
“อาย อายเฉยๆ” รู้แต่ก็อยากแกล้งเธอ แต่เขาว่าชื่ออ๊ะอายน่ารักกว่าอีก อินทัช ส่งยิ้มให้คนที่กำลังเถียงเขาเรื่องชื่อของตัวเอง ปกติเวลาเจอกันเธอมักจะมีใบหน้าเรียบนิ่งยิ้มให้กันนิดๆ รู้สึกเหมือนเธอคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้กลับทำหน้าตาแสดงสีหน้าออกมามากกว่าทุกครั้ง เธอไม่ใช่คนแปลกอะไร แต่เป็นเขานี่แหละที่แปลกที่ชอบมองมัน

********************************************************************

“เรา…ไม่รู้ว่าเราสองจะขยับความสัมพันธ์มากกว่านี้ได้ไหม ไม่รู้ว่าเธอคิดเหมือนอย่างที่เราคิดไหม และไม่รู้ว่าถ้าเราจะพูดอะไรออกไปเธอจะ หันหน้าหนีกันไหม…อ๊ะอาย
“…” ก็ไม่รู้ว่าจะพูดหรือตอบรับอะไรออกไป ยังไม่แน่ใจหรือกำลังตื่นเต้นในคำพูดของอินทัชอยู่กันแน่ เขาจะรู้ไหมตอนนี้หัวใจของเธอมันเต้นแรงมากแค่ไหน มือที่กำมือถือเอาไว้มันชื่นไปด้วยเหงื่อ
“เป็นแฟนครามนะ”
**********************************************************
“รอครามนะ ครามจะรีบกลับมา”
“อืม อายจะรอคราม รีบกลับมานะ กลับมาติวหนังสือให้อาย กลับมา ฮึก” ตั้งใจที่จะไม่ร้องไห้แล้วแต่มันกลับกลั้นเอาไว้ไม่อยู่เลย
“ครามถึงเวลาแล้ว”
“ครับ ครามถึงแล้วเดี๋ยวโทรหานะ อายดูแลตัวเองนะครับ”
อลิสายอมผละออกจากอ้อมกอดของคนที่ได้ชื่อว่าแฟน มองเขาอีกครั้ง มองคนที่ส่งรอยยิ้มมาให้กัน ถึงมันจะเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้สดใสเหมือนทุกครั้ง แต่เธอก็อยากมองมัน มองคนที่ค่อยๆเดินหายไปพร้อมกับหยดน้ำตาแห่งความคิดถึงของเธอที่มันหยดลงมา อลิสาจับสร้อยที่ใสติดตัวประจำ อธิฐานให้เขาเดินทางปลอดภัยกลับมาหากันเร็วๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าการไปของเขาครั้งนี้มันดูยาวนานทั้งๆที่เจ้าตัวบอกเขาว่าเปิดเทอมก็จะกลับมาแล้ว ขอให้เป็นอย่างที่เขาพูดได้ไหม ถ้าเขาไปนานกว่านั้นเธอยังคิดไม่ออกเลยว่าจะอยู่ยังไงชีวิตของเธอมันคงเหงามากแน่ๆ
“เราจะรอครามนะ”

*******************************************************