สตรีขี้หึงแห่งลั่วหยาง

ข้าเหนื่อยเหลือเกินแล้ว ที่จะต้องวิ่งตามท่าน พอกันทีกับการไล่ตามคนที่ไม่เห็นคุณค่า

ตั้งแต่แต่งงานมา หน้าที่ภรรยา ข้าทำไม่เคยบกพร่อง แค่ขอเรื่องเดียว ไฉนท่านถึงให้ข้าไม่ได้ เหตุใดยังต้องทำตัวอ่อนโยนใจดีกับสตรีอื่นด้วย ท่านไม่รู้หรือ ว่าการทำเช่นนั้น มันทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิด คิดว่าท่านมีใจ และคนที่เดือดเนื้อร้อนใจก็คือข้า มีสตรีมากมายเท่าใด ที่อยากเป็นภรรยาท่าน มิหนำซ้ำพวกนางยังพร้อมที่จะทำลายข้า ท่านจะให้ข้าทำอย่างไร นั่งรอให้ผู้อื่นมาทำลายอย่างนั้นหรือ? 

ข้าต้องถูกผู้คนก่นด่า ถูกประณาม ถูกผู้คนหยามหมิ่น เป็นเพราะใครกันเล่า ในเมื่อท่านมิเคยออกหน้าปกป้องข้า ข้าก็ต้องปกป้องตัวเอง ข้าผิดตรงไหน แต่ตอนนี้ ข้าเหนื่อยเหลือเกินแล้ว เหนื่อยที่จะต้องตามหึงหวงท่าน เหนื่อยที่จะต้องสู้รบตบมือกับสตรีครึ่งค่อนเมือง ที่อยากจะมาเป็นสตรีของท่าน