เมียเสี่ย (หนังสือเสียง)

“เสี่ย!” เพียงขวัญสะดุ้งสุดตัว เมื่อถูกกระชากแขนอย่างแรง
ร่างบางหันมาเผชิญหน้ากับเขา มือหนาดึงหน้ากากอนามัยออก
แล้วขว้างมันไปให้พ้นทาง
ริมฝีปากสีคล้ำประกบลงมาบนกลีบปากสีชมพูเต็มอิ่มอย่างแรง
ศิระรู้ดีว่าริมฝีปากแสนหวานยั่วยวนนี้
มีเพียงลิปมันเคลือบไว้บางๆเท่านั้น
เขาคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์แตะต้องมัน แม้เจ้าของจะไม่เต็มใจก็ตาม
“ดีใจจนน้ำตาไหลเลยสินะ แค่นี้แหละเพียง สำหรับเมียอย่างคุณ
ได้แค่นี้ก็มากเกินไปแล้ว” พูดเมื่อถอนปากออก
ปลายจมูกโด่งสวยยังคลอเคลียอยู่กับจมูกเล็กเชิดรั้น
เพราะศิระยังยึดท้ายทอยเธอเอาไว้
“ฉันเกลียดคุณ!”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ เกลียดแล้วไง มีปัญญาไปจากผมไหมล่ะ ฮ่า ๆ ๆ”
พูดจบศิระก็หัวเราะใส่หน้าเพียงขวัญ แม้หัวใจจะรู้สึกตรงกันข้ามก็ตาม
เจ็บทุกครั้งที่ได้ยินคำว่าเกลียด
“ปล่อย!”
“จำไว้นะเพียงขวัญ คุณเป็นเมียผม ต่อให้ไม่รักคุณก็ต้องอยู่กับผมตลอดไป
อย่าอวดเก่งให้มาก ผู้หญิงที่ผัวปล่อยให้นอนจนหยากไย่ขึ้น
น่าจะรู้ตัวนะว่าควรทำยังไง หาวิธีทำให้ผัวหันมาสนใจจะดีกว่า
ยังไม่รู้ตัวอีกหรือว่าเพราะอะไรผมถึงไม่แตะคุณ!”
จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ สำหรับเพียงขวัญแล้วมันคือสิ่งที่ดีที่สุด
ย่ามักจะถามหาเหลนอยู่บ่อยๆ เหตุผลที่เขาตอบย่าคือยังไม่พร้อม
นั่นคือเรื่องจริง เธอนึกภาพไม่ออกเลยว่าเด็กที่เกิดมาจากความเกลียดชัง
จะมีชีวิตยังไง ใบหน้าสวยที่อาบไปด้วยน้ำตายิ้มกว้าง
ตากลมโตมองสบกับตาคมเข้ม หัวใจแกร่งกระตุกเมื่อเห็นสายตาของเธอ
“ไม่จำเป็น!” ถอยออกไปนั่งประจำที่ เมื่อศิระปล่อยมือจากต้นคอของเธอ
เพราะกลัวจะพลั้งมือทำให้เธอบาดเจ็บไปมากกว่านี้
เธอแต่งงานเพื่อล้างหนี้ให้ครอบครัว
ที่เขาไม่แตะต้องก็เพราะไม่อยากให้หนี้ก้อนนั้นหมดไป
หมดหนี้ก็เท่ากับเธอจะได้เป็นอิสระ ถึงวันนั้นเธอก็จะตีปีกไปจากเขา
อยู่กันดีๆไม่ได้ ก็อยู่กันไปแบบนี้แหละสะใจดี
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++