บอดี้การ์ดดอกฟ้า (หนังสือเสียง)

“นายหลบหน้าฉันทำไม”
“ผมไม่ได้หลบ แต่ผมกำลังทำงานอยู่” ดวงตาของหญิงสาวจ้องมองเขา แววตาเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ เธอยกขาขึ้นไขว่ห้าง
“ถ้านายคิดจะหนีหน้าฉันเพราะเรื่องเมื่อคืน ขอบอกได้เลยว่าฉันไม่สนและไม่แคร์ด้วยอย่ากังวลไปเลย”
ดวงตาหรี่มองคนพูดเล็กน้อยพร้อมกับส่ายศีรษะ คิดไว้ไม่มีผิดเธอไม่ได้สนใจเรื่องสำคัญๆ เพราะคงเห็นแค่เขาเป็นเครื่องบำบัดความใคร่ หรือไม่ก็คงคิดเป็นแค่อาจารย์ที่มีบทเรียนใหม่ๆ ให้ศึกษา
“คุณไม่แคร์เรื่องพวกนี้ว่างั้นล่ะสิ”
“แล้วทำไมต้องแคร์ด้วยล่ะ”
“จริงด้วยสิ... ผมก็ลืมไปคุณมันผู้หญิงยุคใหม่ จะมาสนใจอะไรเรื่องพวกนี้กัน”
“แน่นอน เพราะฉะนั้นนายก็ไม่ต้องหลบหน้าฉันอีก”
“คุณเห็นผมเป็นอะไรกัน แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปอย่างนั้นหรือ”
“หรือนายคิดว่าตัวเองเป็นอย่างอื่นอย่างนั้นน่ะหรือ”