จอมมารกับนางฟ้า (หนังสือเสียง)

“แอบเข้ามาฟังอะไร ฉันไม่มีข่าวอะไรจะให้เธอเอากลับไปรายงานนายแม่กับไอ้พี่เทพของเธอหรอก”
พิมพิศาหน้าแดงสลับซีด เธอไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร ตอนที่เธอเข้ามาเธอก็เห็นเขาคุยโทรศัพท์อยู่ก่อนแล้ว ไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าเขาคุยกับใคร แล้วทำไมราพณ์ถึงได้พาลโมโหแล้วมาลงที่เธอ และที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ ราพณ์คิดว่าเธอจะนำเรื่องของเขาไปบอกนายแม่กับนวเทพอย่างนั้นหรือ ต่อให้เธอรักนายแม่มากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อาจหาญนำเรื่องของราพณ์ไปบอกนายแม่อย่างแน่นอน
“คุณพูดเรื่องอะไร”
“ฉันรู้ว่าเธอตั้งใจฟังฉันคุยโทรศัพท์ ไงล่ะ อยากกลับไปหามันไหมละไอ้นวเทพน่ะ”
ถ้อยคำประชดประชันทำให้พิมพิศาน้ำตาซึม หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นแล้วพูดเสียงเย็น
“ถ้าคุณอยากส่งฉันกลับไปก็ตามใจคุณ ในเมื่อคุณได้ทุกอย่างไปหมด ฉันก็เหมือนชานอ้อยที่คุณคายทิ้งเมื่อหมดหวาน ฉันไม่มีค่ากับคุณหรือใครๆ อยู่แล้ว” หญิงสาวสาดคำพูดน้อยใจใส่เขาก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากห้อง
“นางฟ้า!” ราพณ์ร้องเรียกแต่ไม่ทันเสียแล้ว คำพูดของเธอกระแทกเข้าไปในหัวใจ นี่เขาทำร้ายใจเธออีกแล้วใช่ไหม?