พันธะร้าย หัวใจเถื่อน

“ฉันมาพาลูกฉันกลับบ้าน!” สิ้นคำที่ประกาศลั่นกลางห้องหญิงสาวก็แทบจะสะดุดหายใจกับสิ่งได้ยิน มือบางยกขึ้นกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้อย่างหวงแหนตามสัญชาติญาณของความเป็นแม่ที่จำต้องปกป้องลูกน้องในครรภ์ให้ถึงที่สุด
“คะ...คุณ!”
“หนีมาคนเดียวยังไม่สาแก่ใจเธอสินะถึงได้เที่ยวหอบเอาลูกฉันในท้องหนีมาด้วยกันแบบนี้!!” คนที่อารมณ์ยังคงอัดแน่นไปด้วยความหงุดหงิดตวาดขึ้นอีกรอบก่อนจะคว้าเอาข้อมือเล็กมากำเอาไว้พร้อมเอ่ยปากสั่ง...”ไปเก็บของจะได้กลับบ้าน!!”
“ไอไม่กลับ!” ไอรดาว่าพร้อมสะบัดตัวหนีอย่างแรง จู่ๆ เขาจะเดินเข้ามาต่อว่ากันแล้วมาลากกันกลับไปด้วยแบบนี้มันไม่ใช่เลย เขาควรจะพูดดีๆ กับเธอบ้าง ไม่ใช่มาถึงก็เอาแต่ตวาดใส่หน้ากันไม่ยั้งแบบนี้ คนอะไรใจร้าย ใจร้ายไม่เคยเปลี่ยน!!
“อย่าดื้อกับฉันนะไอ! คิดเหรอว่าแค่เธอท้องฉันจะไม่กล้าตีเธอ!”