Flying Fish มัจฉาถลาลม

Flying Fish
มัจฉาถลาลม

เขารู้สึกเหมือนทำสิ่งสำคัญหายไป
แต่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งสำคัญที่ว่านั้น มันคืออะไรกันแน่
-W-
#####
"คุณชอบหนีสินะ"
คำพูดลอยๆ ของวายุทำให้คนที่สวมสูทสีขาวได้น่ามองมากหยุดอยู่กับที่ หลังจากที่ยืนเต็มความสูงราวๆ ร้อยหกสิบแปดแล้วมือเล็กก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาจากโซฟาบ้าง
"อะไรที่ทำให้คุณคิดแบบนั้น"
ชายหนุ่มหลุบตาลงต่ำแล้วค่อยเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทตามนิสัยที่แก้ไม่หายเมื่อเผชิญหน้ากับคนที่เขาอยากก่อกวน
"คุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าผมพูดถูกไหมเรื่องที่คุณชอบหนี"
""
"เพราะถ้าคุณไม่หนี ผมมั่นใจมากว่าเราสองคนคงสนิทกันไปนานแล้ว"
สนิทในรูปแบบไหนนั้นไม่มีทางที่โซระจะไม่รู้ เพราะรู้เธอถึงเหลือบตามองเขาด้วยแววตาเย็นชา
"ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะต้องชอบคุณ"
สีหน้าของคนที่ถูกตอกกลับด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไร เขาเท้าคางแล้วเอ่ยกับคนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
"ปากไม่ตรงกับใจ"
"..."
"แล้วก็ไม่ต้องทำเหมือนผมเป็นหมาบ้าที่คุณต้องรีบหนีทุกครั้งที่เจอกันก็ได้"
"..."
"ผมไม่กัดหรอก"
โกหก
ที่จริงวายุอยากทำมากกว่ากัดด้วยซ้ำ
แต่เรื่องนั้นเขาไม่จำเป็นต้องพูดมันออกมา เพราะแค่นี้คนบางคนก็แทบจะกระโจนหนีไปทุกครั้งที่เจอกันแล้ว
"แต่ถ้าเจอกันครั้งที่สาม ผมอาจจะกัดคุณจริงๆ ก็ได้ เพราะงั้นทางที่ดีหลังจากนี้คุณควรหนีหรือซ่อนตัวให้ดีๆ หน่อย"