Belong together ขออนุญาตรักนะครับคุณภรรยา

เมื่อเพื่อนสนิทที่ห่างหายกันไปถึง 13 ปี ต้องกลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะสามีภรรยา แล้วจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อต่างคนต่างรู้หัวใจตัวเอง

เรื่องนี้จะเป็นแนวฟีลกู๊ดมู้ดผัวเมียจีบกัน มีความทะลึ่งตึงตังเล็กน้อย ดำเนินเรื่องแบบ Slice of life เน้นเส้นเรื่องไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกกับนางเอกเป็นหลัก ปมระหว่างพระเอกกับนางเอกไม่มีอะไรมากเลยค่ะ เป็นปมหลวมๆ กระตุกนิดเดียวผ้าก็หลุด เอ้ย...ปมก็หลุดออกอย่างรวดเร็วและง่ายดายแล้ว แต่ในระหว่างทางจะมีการสืบหาตัวคนร้ายควบคู่ไปด้วยค่ะ


｡･: *¨*.¸¸ *:･. +ﾟ*｡

"ตง"

"ฮะ..." ภาวินวัฒน์หลุดออกจากภวังค์ความคิด หลังถูกสะกิดเรียกด้วยเสียงหวานจากหญิงสาวในคู่สายโทรศัพท์

"ที่มอคถามไปเมื่อกี้ตงจะว่าไง สะดวกใจไหม" กันติชาเอ่ยทวงถามอีกครั้งในสุ้มเสียงเกรงใจ

"ได้สิ เดี๋ยวเราจะเป็นเจ้าบ่าวให้เธอเอง"

｡･: *¨*.¸¸ *:･. +ﾟ*｡

"หิวเหรอ" เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบาชิดริมหูทำเอาขนในกายสาวลุกเกรียว เขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้โดยเธอไม่รู้ตัวได้ยังไงกัน

"บ้า หิวอะไร" ตอบแล้วก็เอนตัวถอยหนีอุ่นไอและกลิ่นหอมๆ ของอีกฝ่าย

"ก็เนี่ย" เขาว่าพลางยื่นมือไปจับคางเรียวให้เชิดขึ้นและใช้นิ้วโป้งแตะลงบนกลีบปากอิ่มสวยเพื่อย้ำว่า เนี่ย ของเขาคืออะไร "เห็นอ้าปากค้างเลยนึกว่าจะไล่งับยุงกินเพราะหิวซะอีก"

กันติชารีบดึงหน้าออกจากสัมผัสซึ่งทำให้เธอร้อนวูบวาบ ก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่บ่งบอกได้ดีว่ากึ่งเขินกึ่งงอน

"มอคไม่ได้เป็นกบนะ ถึงจะได้อ้าปากไล่กินยุงน่ะ" และอีกอย่างเมื่อกี้ก่อนเข้าบ้านพักก็แวะกินข้าวเย็นกันมาแล้วด้วย ใครจะไปหิวถี่ขนาดนั้นกันเล่า หญิงสาวตวัดหางตาขว้างค้อนใส่ไปให้คนว่าเธอหิวยุง

ภาวินวัฒน์ส่งเสียงหัวเราะผ่านลำคอ ในแววตายิ้มอย่างมีเลศนัย

"เนอะจะกินยุงไปทำไมถ้าหิวก็มากินตงดีกว่า"

"ตง!" กันต์ติชาร้องเรียกเขาเสียงหลง

"เอ้ย... กินกับตงนี่ดีกว่า" เขาเอ่ยต่อกลั้วเสียงหัวเราะ พร้อมกับยกถ้วยโยเกิร์ตขึ้นมาโชว์อย่างไม่รู้สึกรู้สาว่าคำพูดของเขาทำให้อีกฝ่ายคิดไปถึงไหนต่อไหน แล้วเปิดฝาถ้วยโยเกิร์ตโดยที่ปากก็ยังไม่หยุดพูด "รสธรรมชาติ ไขมันต่ำแบบที่มอคชอบด้วยนะ อะนี่... เอาไหม"