แรมร้างคืนภพรัก

"โถ่ เจ้าไปหาพี่ถึงหอตำรามีเจ้าชายองค์อื่น ๆ อยู่ตั้งหลายองค์มันมิงาม"
"มันมิงามตรงไหนเพคะ น้องแค่ไปหาท่านพี่มิได้ไปหว่านเสน่ห์ให้กับเจ้าชายพระองค์อื่น" พระพักตร์ของเจ้าชายที่ทรงแย้มพระสรวลเมื่อสักครู่กลับทรงบูดบึ้งอีกครา
"เจ้ามันต์ทราใครสั่งใครสอนให้เจ้าพูดเยี่ยงนี้!" เจ้าชายสุริยะทรงกริ้วพระพักตร์แดงก่ำ สุรเสียงดังกังวาน พระพี่เลี้ยงและมหาดเล็กตามเสด็จรีบหมอบก้มกราบ ด้วยเกรงพระราชอาญา
"มิมีเพคะ" เจ้าหญิงตั้งพระทัยยั่วอารมณ์ของพระเชษฐา
"ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าหาฟังคำคนรู้ความไม่ พี่ก็จะมิพูดให้เสียน้ำลาย" เจ้าสุริยะเสด็จกลับ แต่คำพูดยังคงทิ่มแทงใจคนฟังไม่หาย


ฝาก อีบุ๊คเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ ️