ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าจะไม่ดื้อกับท่านอีกต่อไปแล้ว

หยางอวี้หยวน บุตรชายเพียงคนเดียวของอดีตแม่ทัพใหญ่ หยางหมิงซื่อ เมื่อบิดามารดาได้จากไป เขาก็ได้กลายมาเป็นเพียงส่วนเกินของสกุลหยาง ก่อนจะถูกส่งตัวไปร่ำเรียนวิชาที่สำนักวิหคเพลิง

จ้าวอี้เทียน เจ้าสำนักวิหคเพลิง ผู้ที่รักและเอ็นดูอวี้หยวนเป็นอย่างมาก

จ้าวหลิวเหว่ย บุตรชายเพียงคนเดียวของจ้าวอี้เทียน ศิษย์พี่ใหญ่ของอวี้หยวน เป็นคนเงียบขรึม สงวนวาจา และเคร่งครัดในกฎระเบียบ

หยางอวี้หยวน ศิษย์น้องผู้ดื้อรั้น ชอบละเมิดกฎสำนักและชอบยั่วโมโหศิษย์พี่ใหญ่

จ้าวหลิวเหว่ย: "เด็กดื้อต้องโดนอะไร?"

สายสมร คนนอนน้อย: "นั่นสิ ต้องโดนอะไร?"

หยางอวี้หยวน: "..."


อวี้หยวนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายอย่างช้า ๆ ด้วยร่างที่กึ่งเปลือยเปล่า และไม่นาน หลิวเหว่ยก็ลืมตาขึ้นมา และพบกับร่างบางที่ตอนนี้ช่วงบนไร้ซึ่งสิ่งใดคอยปิดบัง

ทันใดนั้น สีหน้าของอวี้หยวนก็พลันปรากฏความยินดี ที่ได้เห็นความเขินอายจากอีกฝ่าย ก่อนที่เขาคิดจะจู่โจมต่อ ด้วยการโน้มกายลงไปนั่งใกล้ ๆ อย่างดูเย้ายวนและตั้งใจ

"นี่เจ้าคิดจะทำสิ่งใด" หลิวเหว่ยเอ่ยถาม สีหน้าเรียบนิ่ง

"ข้าไม่ได้คิดที่จะทำสิ่งใด ศิษย์พี่ใหญ่ เมื่อครู่ ข้าลงไปแช่น้ำ ไม่รู้มีสิ่งใดอยู่ในน้ำ กัดหน้าอกข้าจนเป็นแผล" อวี้หยวนเองก็คิดไม่ถึงว่าตนเองจะหน้าหนาขึ้นมากถึงเพียงนี้ จึงได้เอ่ยถ้อยคำเหล่านี้ออกมา แม้จะเป็นเพียงการกลั่นแกล้งอีกฝ่ายก็ตามที

เมื่อมั่นใจได้แล้วว่าอีกฝ่ายเขินในเรือนร่างของตนเอง อวี้หยวนก็ยิ่งได้ใจ ยังคงจู่โจมมากยิ่งขึ้น เพราะเขาเองก็อยากที่จะรู้ว่า ศิษย์พี่ใหญ่นั้น แท้ที่จริงแล้วไม่มีความรู้สึกและอารมณ์ความต้องการ หรือว่าตายด้านจวบจนจะบรรลุเป็นเซียนไปแล้วกันแน่

ในขณะที่เขากำลังโน้มกายเข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่ตอนนี้ยังคงนิ่งเฉย อวี้หยวนก็เริ่มไม่แน่ใจ ว่าสิ่งที่ตนเองทำอยู่นั้นมันถูกต้องหรือไม่ หรือมันอาจจะเป็นการกระทำที่ดูมากไป ขณะเดียวกัน ในใจของเขาก็เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา ก่อนที่เขาคิดจะยอมแพ้และตั้งใจที่จะหยุดทุกอย่างเอาไว้เพียงเท่านั้น

ร่างที่ค่อย ๆ โน้มเข้าไปหาอีกฝ่ายหยุดลงกะทันหัน แต่เหมือนว่าทุกอย่างจะสายเกินไปแล้ว

หลิวเหว่ยไม่ได้ปล่อยให้อวี้หยวนจากไป ซ้ำเขายังได้ใช้มือประคองแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของอีกฝ่ายเอาไว้ ก่อนจะผลักอวี้หยวนให้ล้มลงนอนไปด้านหลังอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน และตามทาบทับลงมาด้วยร่างใหญ่ของตนเอง

อวี้หยวนตกใจ จนแทบหยุดหายใจ คิดไม่ถึงว่านอกจากเขาจะทำให้ศิษย์พี่ใจสั่นไม่ได้แล้ว กลับยังเป็นตัวเขาเองที่ถูกแกล้งกลับคืนมาอย่างรุนแรง ซ้ำยังถูกทำให้ใจสั่นระรัวเช่นนี้

"หากอยากแกล้งข้า เจ้ายังต้องเรียนรู้อีกมาก" หลิวเหว่ยเอ่ย น้ำเสียงแหบพร่า เปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย แต่กระนั้น อวี้หยวนก็ไม่อาจจับสังเกตได้ เพราะตอนนี้เป็นตัวเขาเอง ที่ทำตัวไม่ถูก หายใจไม่ออกและหน้าร้อนขึ้นมาด้วยความเขินอาย

"ขะ ข้าไม่ได้จะแกล้งท่านเสียหน่อย ท่านลุกออกไปได้แล้ว" อวี้หยวนใช้ฝ่ามือดันหน้าอกที่เปลือยเปล่าของอีกฝ่ายออก

เมื่อหลิวเหว่ยเห็นว่าคนตัวเล็กนี้หน้าแดงด้วยความเขินอายหรือจะความโกรธเขาก็ไม่แน่ใจ เมื่อนั้น เขาจึงได้ลุกขึ้นก่อนที่จะหยิบชุดที่วางอยู่ไม่ไกลขึ้นมาสวมใส่ แล้วจึงเดินจากไป ทิ้งให้อวี้หยวนได้แต่นิ่งงันในความพ่ายแพ้ครั้งนี้ที่ได้รับ ก่อนที่เจ้าตัวจะลงไปว่ายน้ำให้คลายจากความร้อนที่ปะทุขึ้นมา

แพ้ เขาพ่ายแพ้อย่างยับเยินอีกครั้งแล้ว ยิ่งคิด อวี้หยวนก็ยิ่งรู้สึกอับอายในใจ ก่อนที่จะทดความพ่ายแพ้นี้ไว้ในใจเพื่อที่จะเอาคืนอีกฝ่ายในภายหลัง


Trigger Warning: นิยายรักจีนโบราณ18+ มีการบรรยายกิจกรรมรัก โปรดปั่นจักรยานด้วยความเร็ว 60 km/hr ในการอ่าน เพื่อสุขภาพต้นขาที่แข็งแรง

อนึ่ง ราคาขายบน Web / Android จะน่ารักกว่าในช่วงโปรโมชั่นนี้นะคะ
ขอบคุณสำหรับโอกาสและการสนับสนุนค่ะ
ด้วยรักและรัก
สายสมรKmint Lan️