บทกวีของวิลเลียม เชกสเปียร์

วิลเลียม เชคสเปียร์ กวีเอกแห่งเกาะอังกฤษ ผู้วาดภาพแห่งอารมณ์และสุนทรียะผ่านถ้อยคำอันลุ่มลึก ดั่งจิตรกรที่ระบายสีลงบนผืนฟ้า ท่วงทำนองแห่งถ้อยคำของเขาเป็นดั่งสายน้ำที่ไหลเอื่อยผ่านหุบเขาแห่งจินตนาการ พรั่งพรูด้วยอารมณ์อันลึกล้ำ ทั้งความรัก ความเศร้าโศก ความใฝ่ฝัน และความเวิ้งว้างแห่งชีวิต
ในโคลงซอนเน็ตของเขา ความรักเปรียบดั่งดวงดาราบนฟากฟ้า เปล่งแสงแม้ในคืนที่มืดมน รักมิใช่สิ่งที่จะแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา หากเป็นแสงนำทางที่มั่นคง ในบทละครโศกนาฏกรรม โรมิโอและจูเลียต โศกนาฏกรรมแห่งรักบริสุทธิ์สะท้อนภาพของโชคชะตาอันโหดร้าย ขับขานบทเพลงแห่งความรักและการสูญเสียที่ไม่มีวันเลือนจาง
และใน Hamlet นั้น เชคสเปียร์สรรค์สร้างตัวละครที่เปี่ยมไปด้วยความขัดแย้งภายใน ดั่งทะเลคลั่งในใจของมนุษย์ การตั้งคำถามว่า "To be or not to be" เป็นดั่งเสียงสะท้อนของจิตวิญญาณ ที่ถกเถียงระหว่างการดำรงอยู่และความสูญสลาย
เชคสเปียร์มิได้เพียงแต่เรียงร้อยถ้อยคำ แต่เขาสร้างจักรวาลแห่งอารมณ์ ความลุ่มลึกในงานของเขาทำให้โลกไม่อาจหลงลืม ดั่งแม่น้ำที่ไม่เคยเหือดแห้ง และดั่งแสงจันทร์ที่ยังคงส่องสว่างเหนือฟากฟ้าแห่งกาลเวลา