วิถี 'ฤกษ์' รัก *To the moon and back*

กับคำถามที่ติดอยู่ในหัวใจ สำหรับบางคน แม้จะรู้ดีว่าคำตอบคืออะไร แต่ก็ยังใช้เวลากว่าจะยอมรับคำตอบนั้นได้
ยดาได้แต่เฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ ว่าเมื่อไหร่ โตษินถึงจะได้หันกลับมามองเธอบ้าง
เพราะตลอดหลายปีที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีภรรยา สิ่งที่เธอได้รับคือความเหินห่างและหมางเมิน โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าทำไมพี่ชายที่แสนดีคนนั้นถึงได้เปลี่ยนไป
"ทำไมเพิ่งคิดได้ว่าจะหย่า?"

ยดาส่งยิ้มให้เขาเหมือนเคย "เพิ่งรู้ค่ะว่าการฝืนใจคนอื่นมันไม่มีอะไรดีสักอย่าง" ดวงตาคู่สวยมองสบกับเขา ก่อนหลุบลงมองมือตัวเองที่วางซ่อนไว้บนตักใต้กระเป๋า มันสั่นและต้องบีบมันไว้

"ขอโทษนะคะ"

สองคำสั้น ๆ ที่ควรพูดกับเขามานานแล้ว

"ขอโทษจริง ๆ สำหรับที่ผ่านมา"

โตษินเซ็นชื่อตัวเองลงไปในเอกสารทั้งสองอย่างนั้น

ยดาผ่อนลมหายใจ เธอลุกขึ้นยืนเมื่อเขาเซ็นลงไปอย่างเรียบร้อย

"เดี๋ยวคุณอาทนายจะส่งคนมารับไปจัดการให้ค่ะ ยดามาแค่นี้ค่ะ"

เขายังเฉย และนั่นก็คือการตอบรับ ยดาหมุนตัวหันหลังให้เขาและเริ่มต้นก้าวเดินอีกครั้ง ดวงตาคู่สวยเริ่มรื้นไปด้วยหยดน้ำที่ขังคลอ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนดึงบานประตูเปิดออก

คำถามที่เธอเอ่ยถามคุณปู่คุณย่าของเขา คำถามที่พวกท่านยินยอมให้การหย่าครั้งนี้สำเร็จ

ทำยังไงคะคุณปู่ คุณย่า ยดาถึงจะไม่ต้องเจ็บที่ต้องรักพี่โต ที่ต้องทรมานเพราะอยากให้พี่โตรักยดาบ้าง แค่สักนิดก็ยังดี
เธอพบคำตอบนั้นในวันที่สาย ในวันที่เธอต้องยอมแพ้โดยไม่มีข้อแม้
คนไม่รัก ต่อให้ทำอย่างไรเขาก็ยังไม่รัก!