แพ้แล้วพาล

"ไหนมึงว่าเอาไม่ลง แค่เอ็นดูเป็นน้อง นี่ไม่เรียกกลืนลงท้องไปหมดแล้วหรอวะ"
+++++++++++++++

คณานางค์ไม่อยากเดินตามเงาของพี่สาวทุกย่างก้าว จึงเลือกจะปฏิเสธเมื่ออีกฝ่ายออกปากจะฝากฝังที่ฝึกงานก่อนเรียนจบให้
แต่สุดท้ายกลับต้องมาเป็นเด็กเส้น (ใหญ่มาก) ของคนที่อดีตเคยเกือบจะได้ตำแหน่งเป็นพี่เขยของเธอ
ใครๆก็ว่ากันต์ธีร์เป็นคนเก่งแถมดุ แต่คณานางค์ว่าเขาดุมาก!เลยต่างหากล่ะ

+++++++++++++++
"ซ้ายหรือขวา"
คำถามนั้นราวกับดังก้องวนเวียนอยู่ในหู
สายตาสองคู่มองสบกันในระยะใกล้ เขาไม่พูดอะไรอีก ไม่มีการโน้มน้าวหรือล่อลวงเธอด้วยคำหวาน ไม่มีคำบอกรัก ไม่มีคำสัญญาอะไรให้แอบหลงคิดเข้าข้างตัวเองได้เลย คณานางค์ยิ้มขื่น
สาวน้อยเขย่งตัวขึ้นโอบแขนไปรอบคอเขาพอดีกับที่อ้อมแขนมั่นคงของกันต์ธีร์ช้อนเรียวขาและยกเธอขึ้นมาทั้งตัวราวกับเธอบอบบางไร้น้ำหนัก
ความอวบหยุ่นนุ่มเนียนแนบอยู่กับต้นแขนแข็งแรง ร่างสองร่างแนบชิดกันจนแม้แต่อากาศก็ยังยากจะลอดผ่าน ยิ่งจังหวะการเต้นของหัวใจยิ่งตอกย้ำถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น สาวน้อยอยากโกหกตัวเองว่าเป็นเพราะเครื่องดื่มมึนเมาเปลี่ยนนิสัยคนที่ปกติมักขี้ขลาดให้กลายเป็นใจกล้า เปลี่ยนคนที่มักเอาแต่หนีปัญหาให้กลายเป็นเลือกจะวิ่งเข้าชนดูสักครั้ง แต่แอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายเธอตอนนี้คงไม่เพียงพอที่จะโกหกตัวเองได้เลย งั้นโทษใครดี โทษเขาแทนได้ไหม...
เธอไม่ได้เมาเหล้า แต่เธอเมาเขา
คณานางค์ก้มหน้าซุกกับบ่ากว้าง ฝืนข่มความเขินอายกระซิบออกไปเสียงติดสั่นน้อยๆและเบาหวิวว่า
"ห้องขวาค่ะ"


*ราคาช่วงโปรเป็นราคาที่ตั้งใจตั้งให้ถูกที่สุดแล้วค่ะ ถ้าถูกใจแนะนำให้โหลดช่วงโปรจะได้ราคาคุ้มที่สุดค่ะ
*นิยายเรื่องนี้ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ
*ปรับตัวอักษรเป็นขนาด 20 นะคะ
*เช่นเคย จบสุขนิยมค่ะ