สตรีหมายเลขหนึ่ง ภาค (๑) อำนาจกับความรัก

ไม่ว่าพ่อจะทำอะไรอยู่ ถ้าลูกเดินเข้าไปหา พ่อต้องรับฟังเรื่องของลูกก่อนเสมอ แต่บัดนี้เมื่อฉันเดินเข้าไป พ่อไม่ต้องก้มตัวลงให้ฉันกอดคออีกแล้ว เพราะฉันสูงพอที่จะโอบกอดคอพ่อได้อย่างสบาย ๆ
“หนูรักพ่อ”
“พ่อจะไม่พูดอีกว่า พ่อรักหนู เพราะพ่อพูดมาตลอดเวลาแล้ว แต่จำไว้นะลูก ถ้ายามใดหนูบอกลูกของหนูว่า หนูรักลูก ยามนั้น...ความรู้สึกอย่างนั้น คือสิ่งที่พ่อเคยมีต่อหนู”
คำพูดของพ่อประทับอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดมา ฉะนั้นยามใดที่ฉันเห็น ‘ลูก’ ฉันจึงรำลึกถึง ‘พ่อ’ เป็นนิตย์...
ถ้าทุกคนในโลกซาบซึ้งกับ ‘อำนาจแห่งความรัก’
‘อำนาจ’ อื่นใด จะไม่มีความหมายเป็นอันขาด
..............................................................
มีคนบอกฉันว่า ในวันนั้นฉันแต่งตัวสวยราวกับจะไป ‘ข่ม’ คนที่จะเป็นเจ้าสาวในอนาคต หากจะมีใครสักกี่คนที่รู้ว่า ฉันแต่งตัวสวยเพื่อใคร เพราะเป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ออกงานกับอัสรีโดยไม่มีวีมาร์กีดกันขวางหน้าเช่นเคย
อัสรีแต่งชุดราตรีเรียบร้อยคอยฉันอยู่ และพอเห็นฉันก้าวออกมา เขาก็ลุกขึ้นยืนต้อนรับ ดวงหน้าคร้ามเรียบเฉย ดวงตาคมมองฉันอย่างพินิจพิเคราะห์
“มีใครบอกคุณหรือยังว่าคุณสวย”
ฉันย่อตัวลงอย่างล้อเลียน ก่อนจะทำหน้าเฉยบอกเขาบ้างว่า
“มีแล้วค่ะ”
คิ้วเข้มนั้นขมวดเข้าหากัน
“ใคร?”
“นายทหารหนุ่มค่ะ”
“เขาบอกเมื่อไหร่?” คำถามเริ่มห้วนแบบทหาร
“ครู่นี้เองค่ะ”
และพอคิดได้ ริมฝีปากบางก็แย้มออก ยามเขายิ้มทั้งปากและตา ดวงหน้าก็ค่อยละมุนลง
“แล้วเขาบอกคุณด้วยหรือเปล่าว่า เขารักคุณ”
“เขาเพิ่งบอกค่ะ”
เขายื่นมือออกมาให้ฉันวางมือทั้งสองลงบนมือเขา
‘มือ’ ที่หยาบกระด้างหากมั่นคง ‘มือ’ ที่ฉันจะวางอนาคตตนเองลงไปในภายหน้า ฉันจะเป็นอะไรก็ตาม หากฉันรู้ประการเดียวว่า...
‘มือของเรา’ จะเกาะเกี่ยวกันมั่นคง
..............................................
ถ้าโลกนี้มีแต่คนที่รักกัน โลกทั้งโลกจะเป็นสุขสักแค่ไหน
ถ้าโลกจะไม่มีความชัง
ถ้าโลกจะไม่มีการชิงดีชิงเด่นของผู้แสวงหาอำนาจ
“ความรักสร้างโลก แต่ความชังจะทำลายโลก”
บนเส้นทางแห่งการทำลายล้างทุกกรณี ย่อมมีคำว่า ‘ชัง’ และ ‘อำนาจ’ รวมอยู่ด้วยเสมอ