ซาตานร้ายพ่ายรัก (อัย​ อัยลดา)

สำหรับเขาเธอคือผู้หญิงหยิ่งยโส เขาจึงสั่งสอนเธอด้วยวิธีการของเขา และเหตุการณ์วันนั้นก็ทำให้เธอตั้งท้อง
เธอเกลียดเขามากถึงขนาดไม่ยอมบอกใคร ว่าท้องลูกของเขา เขารู้เพราะบังเอิญไปเจอลูกของเธอที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ จึงสืบหาความจริง ถึงได้รู้ว่าเด็กคนนั้นคือลูกของเขาเอง
เคลวิน ลูวินเซอร์ จึงทำทุกวิธีเพื่อให้ได้เธอและลูกมาอยู่ในครอบครอง แผนการร้ายจึงเกิดขึ้น เขาทั้งบังคับและข่มขู่เธอสารพัด
-----
"ฉันจะทำให้เธอเปิดปากพูดความจริงเอง"
เสียงของเขาเย็นเฉียบ ราวกับจะทำทุกวิถีทางให้ได้สิ่งที่ต้องการ
"ใครเป็นพ่อเด็ก!?" เคลวินตะคอกเสียงดัง ดวงตาแข็งกร้าวจ้องจับผิดเธอไม่วาง
พะพายเม้มริมฝีปากแน่น ไม่ยอมตอบคำถามนั้น เธอไม่มีวันบอกเขาแน่นอน
"ดี...ไม่ตอบใช่ไหม?"
เคลวินพูดเสียงลอดไรฟัน แววตาแข็งกร้าว มือของเขาเลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างเชื่องช้า ทีละเม็ด ทีละเม็ด
พะพายมองภาพตรงหน้าแล้วเริ่มตัวสั่น เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่สัญชาตญาณร้องเตือนให้หนีไปให้พ้นจากสถานการณ์นี้
"ออกไป! อย่าเข้ามานะ!" เธอร้องเสียงสั่น ขยับถอยจนแผ่นหลังแนบกับหัวเตียง ดวงตากลมโตตื่นตระหนก "ฉันเกลียดคุณ! คนเลว!"
แต่คำพูดของเธอกลับทำให้เคลวินกระตุกยิ้มเย็นชา ราวกับมันไม่มีผลต่อเขาเลยแม้แต่น้อย
"เธอยังปากดีเหมือนเดิมเลยนะ" เขาพูดเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที
"บอกมา!! พ่อของเด็กคนนั้นเป็นใคร!" เคลวินตะคอกเสียงเข้ม ดวงตาสีเข้มฉายแววคาดคั้นและกดดัน
-----
"ฉันเกลียดคุณ!! เกลียด"
เธอเค้นเสียงพูดออกมาอย่างเจ็บแค้น สายตามองจ้องเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
เคลวินรู้สึกแปลบในอกอย่างบอกไม่ถูกกับคำพูดนั้นของเธอ แววตาคมกริบไหววูบก่อนจะแข็งกร้าวขึ้นมาอีกครั้ง และพ่นคำพูดเชือดเชือนให้อีกฝ่ายได้เจ็บปวดใจไม่ต่างกัน
"ถ้าเธอไม่ใช่พี่สาวเมียพี่ชายฉัน เธอก็แทบไม่มีค่าอะไรในสายตาฉันเหมือนกัน"
"เลว! ปล่อยเดี่ยวนี้นะ" พะพายดิ้นรนขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้เธอกำลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
"จะรีบไปไหนเล่า มารื้อฟื้นความหลังกันก่อนสิ ดูไปดูมาก็ยังผ่านการใช้งานมาไม่เยอะนะ" เขาพูดพลางกวาดตามองสำรวจเรือนร่างเปล่าเปลือยอย่างดูถูก
"ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณเด็ดขาด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะไอ้คนสารเลว" พะพายตวาดกลับมาเสียงดังอย่างโกรธจัด ใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันทีกับวาจาสามหาวของเขา
"ปากดีแบบนี้ จะทำให้ครางไม่เป็นภาษาเลย" พูดเสร็จเขาก็กระชากซับในตัวจิ๋วของเธอทีเดียว ก็หลุดติดมือออกมา
"ไม่น่ะ! ไม่! ปล่อยนะไอ้คนเลว"
พะพายดิ้นรนสุดแรงเท่าที่มีตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้วนอกจากหลุดออกไปจากคนเลวนี่ให้ได้