เรื่องรักนี้เป็นหน้าที่ดำเอง

ทำดีย่อมได้ดี ผลบุญจากการเก็บหมาหลงมาเลี้ยง คือเจ้าของหมาผู้หล่อล่ำ
--------------------
ตอนที่เดินเร็วๆ ออกไปยังหน้าบ้านเธออดเหลือบตาดูในกระจกไม่ได้
ผู้หญิงผิวไม่ขาวแต่ไม่ดำ ผมยาวหยักศกนิดๆ ขมวดเป็นมวยยุ่งๆ ถ้ามองแยกชิ้นส่วน ตา จมูกปากแต่ละชิ้นก็เรียกว่าใช้ได้ แต่พอดูรวมๆ แล้วดูเรียบและจืด แถมมัวทำงานวุ่นจนลืมทาแป้งทาปากอีกแล้ว
อ้อ! จมูกมันด้วย
เธอบ่นขึ้นในใจตอนที่เผลอเอามือไปแตะเข้า
ชาตินี้คงเป็นได้แต่แนนนี่นั่นแหละ
ยิ่งมองเห็นคนที่เดินลงมาจากที่นั่งข้างคนขับเธอก็อยากจะถอนหายใจออกมา
ขาวเนียน กล้ามแน่น เบ้าหน้าฟ้าประทานแบบนี้ แค่เสื้อยืดคอวีสีขาว กางเกงคาร์โกสีกากี รองเท้าผ้าใบก็ดูหล่อดูแพง
วาสนาผู้ใดน้อ
รำพึงรำพันไปมองเขาไป ไม่รู้ตัวเลยว่าส่งสายตาแบบไหนไปจนเขากระแอมแล้วถามขึ้นมานั่นแหละถึงได้รู้สึกตัว
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" ดวิษยิ้มให้เธอก่อนถามเสียงนุ่ม
อยากจะตอบเหลือเกินว่า มีใจ แต่ที่พูดออกไปคือ "สวัสดีค่ะ"

-----------------------
นิยายรักที่มีหมาน้อยเป็นตัวละครหลัก และกุมความลับบางอย่างไว้

ถ้าชอบอ่านเรื่องรักแนวครอบครัว มีเด็กและหมาน้อย
อบอุ่นละมุนหัวใจ และมีเงื่อนงำนิดๆ ให้พอได้ลุ้น
คุณเลือกอ่านถูกเรื่องแล้วค่ะ

เรื่องนี้อยู่ในซีรีส์ สีขาจอมป่วน มีสองเรื่องด้วยกัน
-เรื่องรักนี้เป็นหน้าที่ดำเอง (เรื่องนี้)
-เรื่องรักนี้ส้มจะ(ไม่)ยุ่ง (ออกในลำดับต่อไป)

นางเอกทั้งสองเรื่องเป็นพี่น้องกัน เรื่องราวไม่เกี่ยวข้องกัน อ่านแยกได้ค่ะ
เจ้าส้มปรากฏตัวในเรื่องนี้แล้วหนึ่งฉาก ถ้าอยากรู้ว่าแมวส้มมัน 'ร้าย' อย่างไร รออ่านนะคะ

นิยายเรื่องนี้ผ่านการพิสูจน์อักษรโดยนักเขียนแล้ว 2 รอบ
แต่หากพบคำผิด คำตกหล่น คำซ้ำ สามารถแจ้งนักเขียนได้ค่ะ