เรื่องเล่าของเด็กเลี้ยงแกะ

"เรื่องเล่าของเด็กเลี้ยงแกะ" รวม 18 เรื่องสั้น ตั้งแต่เรียบง่ายไปจนถึงประหลาดพิลึก ผลงานของ "อุเทน พรมแดง" นักเขียนเจ้าของ 34 รางวัลทางวรรณกรรมระดับชาติ
--------------------------------------------------------------------------
สารบัญ

- บ้านน้อยสีชมพู (เรื่องสั้นเรื่องนี้ไม่มีตัวละคร)
- เปลวเพลิงบนยอดภู (ส่วนเรื่องนี้ก็ไม่มีแม้แต่พล็อต)
- ตรงจุดกึ่งกลางระหว่างร้านค้า (เรื่องสะท้อนสังคมเล่าผ่านมุมมองบุรุษที่สอง)
- ถุงยางอนามัยชิ้นเดียว (เรื่องเล่าว่าด้วยถุงยาง คุณแม่ยังสาว และลูกสาววัยรุ่น)
- บนสะพานข้ามแม่น้ำ (เรื่องของความพยายามกระทำอัตวินิบาตกรรมของเด็กหนุ่ม)
- ศาลต้นไทร (เรื่องสั้นสะท้อนสังคมซึ่งพูดถึงความขัดแย้งทางความเชื่อและยุคสมัย)
- ก็แค่หมาตัวหนึ่งซึ่งรักเธอ (เรื่องรักชวนพะอืดพะอมซึ่งไม่ควรอ่านระหว่างมื้ออาหาร)
- คืนหนึ่งของดอกไม้ (เรื่องอีโรติกเผยธรรมชาติของความต้องการทางเพศ)
- สิ่งมีชีวิตในเขตอนุบาลแห่งหนึ่ง (เรื่องแนว Soft Sci-fi ซึ่งพูดถึง 'อาหาร' และ 'อะไหล่')
- ลูกไก่ขาเก (เรื่องแนวสัจนิยมเรียบง่ายที่แสนสะเทือนใจ)
- เด็กหญิงหัวโตผู้มองไม่เห็นตั๊กแตน (เรื่องเล่าสัจนิยมมายาสะท้อนปัญหาที่เด็กๆ ต้องเจอ)
- คืนข้างขึ้นสิบห้าค่ำ (เรื่องสะท้อนสังคมเล่าผ่านรูปแบบแฟนตาซีซึ่งหาอ่านได้ยาก)
- ใต้เงื้อมเงาต้นไม้ใหญ่ (เรื่องแนวสัญลักษณ์นิยมที่จะอ่านแบบตีความหรือไม่ก็ได้)
- โครงการภรรยาประชาสงเคราะห์ (งานเขียนเสียดสีประชดประชันระบบราชการชนิดเจ็บลึก)
- นิวส์ฟีดจิตเภท (งานแนวกระแสสำนึกว่าด้วยความเปลือกปลอมในโลกโซเชียล
- ร่างตรงริมถนน (เรื่องสั้นในรูปแบบ Frame Story เกี่ยวกับชายชราผู้น่าสงสาร?)
- สภาวะไร้หลับ (หนึ่งในเรื่องสั้นแนว Metafiction ที่จบได้ชวนอึ้งที่สุด)
- บทวิจารณ์สถาบันอันไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ (เรื่องสั้นแนวทดลองที่เบลอพร่าและกล้ามาก!)
--------------------------------------------------------------------------
คำนำสำนักพิมพ์

เรื่องสั้นใน "เรื่องเล่าของเด็กเลี้ยงแกะ" แต่ละเรื่องล้วนมีรสชาติเฉพาะของตัวเองที่ไม่เหมือนใคร ไม่สอดคล้องหรือผูกเชื่อมกับเรื่องอื่นๆ ด้วยองค์รวมทางความคิดใดๆ ทั้งสิ้น หากเปรียบเป็นโต๊ะอาหาร เราก็จะได้กินอาหารที่หลากหลายตามใจพ่อครัว มีตั้งแต่อาหารป่ารสจัดจ้าน อาหารพื้นบ้านคุ้นลิ้น อาหารริมทางเรียบง่าย อาหารชั้นดีระดับภัตตาคาร ไปจนถึงอาหารบางจานซึ่งอาจไม่เคยเห็นและไม่คิดว่าจะกินเข้าไปได้

แม้ไม่มีองค์รวมทางความคิดใดเลย แต่นั่นกลับทำให้รวมเรื่องสั้นเล่มนี้อ่านสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเริ่มต้นอ่านเรื่องหนึ่งๆ เราจะเดาทางไม่ถูกว่ากำลังอ่านเรื่องแนวไหน ผู้เขียนจะพาเราไปในทิศทางไหน หรือเรื่องเล่าจะจบลงอย่างไร และเมื่ออ่านเรื่องหนึ่งจบลงแล้วลงมืออ่านเรื่องต่อไป เราก็ไม่มีทางคาดเดาได้เลยว่ากำลังจะเจอเข้ากับอะไรอีก

กินอาหารสารพัดอย่างบนโต๊ะอาหารนี้แล้ว คุณจะรู้สึีกอร่อยลิ้นจนอิ่มตื้อ หรือท้องไส้ปั่นป่วนจนนึกอยากอาเจียนออกมา คงต้องลองกินดูเท่านั้นจึงจะรู้ได้