คลั่กรักเเฟนเก่า

เพราะรักมาก เพราะวันนั้นเผลอทำร้ายไป คนที่เป็นดังใจเลยโบยบินหนี เเต่ในเมื่อวันนี้เรามีโอกาสพบอีกครั้งเเล้ว สาบานเลย ว่าจะไม่ปล่อยให้หนีไปอีกเเน่!

“ พี่อย่าเป็นแบบนี้ได้มั้ย ผมทำผิดอะไรพี่ก็บอกผมสิแต่อย่าเงียบแบบนี้ได้มั้ย ขอร้อง อย่าทิ้งผมไปแบบนี้ได้มั้ย นะพี่ดีน ”
“แต่พี่ตัดสินใจไปแล้วนะเซฟ เอาเป็นว่าเราจบกันดีๆ เถอะนะ พี่ขอบคุณสำหรับที่เซฟดูแลพี่ดีมาตลอดนะ ”
“ไม่อ่ะ มันต้องไม่จบแบบนี้แน่ พี่ไม่พอใจอะไรพี่ก็บอกผมสิ ผมพร้อมปรับให้พี่ได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ผมรักพี่แค่ไหนพี่ก็รู้อ่ะ ”
“ พี่รู้ว่าเซฟดีกับพี่มาตลอด แต่เรื่องระหว่างเรามันจบแล้ว เข้าใจซักทีเถอะนะเซฟ ”
“ดีแล้วทำไมพี่ถึงทิ้งผม!”
“….”
“ดีแล้วทำไมพี่ถึงต้องทิ้งผมไปโดยไม่อธิบายอะไรปล่อยให้ผมมีคำถามในใจอยู่แบบนี้!? ”
“….”
“หรือพี่มีคนอื่น ”
“….”
“ทำไมไม่ตอบ… ใช่จริงๆ ด้วยสินะ ”
“….”
“ เหอะ ทั้งๆ ที่ผมเฝ้ารักพี่มาขนาดนี้ พี่ยังทำกับผมได้หรอพี่ดีน ”
“พี่ไม่มีอะไรต้องพูดกับเซฟแล้ว เอาเป็นว่าเราจบกันดีๆ เถอะ ต่อไปนี้ก็โชคดีแล้วกัน พี่คงไม่มาเจอเซฟอีกอ่ะ โชคดี ”
เสียงของขาเก้าอี้ขูดไปกับพื้นเบาๆ เมื่อชายหนุ่มในชุดทำงานกำลังลุกขึ้นยืน
ท่ามกลางสายตาหลากหลายอารมณ์จากเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ในนัยน์ดำขลับที่เคยมีประกายเข้มแข็งและแววความสุขอยู่ตลอด แต่ตอนนี้มันกลับแดงก่ำปริ่มน้ำและอ่อนแรงลงจนน่าห่วง
มากกว่านั้น ท่าทางที่นิ่งไปไม่โวยวายยังน่ากังวล
ตลอดสี่ปีที่เคยรู้จักกันมา เด็กหนุ่มคนนี้ไม่เคยมีเรื่องเลวร้ายให้ใจเป็นกังวล
แต่เวลาสี่ปียังไงก็ยังไม่ใช่รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด คงน้อยไปเมื่อความอดทนสุดท้ายมันหมดลง
“ พี่ทิ้งผมง่ายๆ โดยที่ผมไม่ได้มีความผิดอะไร พี่ใจร้ายมากเลยนะพี่ดีน ”
กึก
“ในเมื่อผมตั้งใจรักพี่ขนาดนี้ ผมคงทำใจไม่ได้ที่ต้องเห็นพี่ไปเป็นของคนอื่นหรอก ”
พรึ่บ!
!!
“เซฟ-”
ปัง!!