กระทิงอ่อนสอนรักพี่สาว (ซีรีส คลั่งรัก)

ความสัมพันธ์ของเขาเริ่มต้นในเวลาค่ำคืนอันฉาบฉวย ซึ่งอีกคนเลือกที่จะประชดชีวิต ความรักห่วยๆ เธอจึงมอบเรือนร่างให้ชายแปลกหน้า "อันนี้ขอแชร์ค่าถุงยาง พอดีฉันไม่ชอบเอาเปรียบใคร"
..............
"พี่ไม่เอามึง มันยังไงวะ" กฤชพลและสรวิชญ์มองหน้ากัน และถามคำถามเดียวกัน
"พี่หอมเขาไม่เอากูแล้ว เขาทิ้งกูแล้ว" กษิดิศเอ่ยย้ำเสียงสั่นเทา เป็นครั้งแรกที่กฤชพลและสรวิญช์ได้เห็นน้ำตาของเพื่อนสนิท
กษิดิศปล่อยมันให้ไหลลงมาช้าๆ อาบแก้มสากสองข้าง มือหนากำเข้าหากันแน่นจนสั่น ก่อนจะทุบกำปั้นลงกับพื้นกระเบื้องในห้องเต็มแรง โดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองจะเจ็บแค่ไหน เพราะตอนนี้ร่างกายเขามันชาหนึบไปหมดแล้ว
"หมายความว่าไงวะ?" กฤชพลและสรวิชญ์ก็จ้องหน้ากัน เพราะจับต้นชนปลายไม้ถูก
"พี่หอมเห็นกูแวะรับอิง เขาเห็นทุกอย่าง แล้วเขาก็ไล่กูให้ออกไปจากชีวิตเขาด้วย เขาไม่เอากูแล้วอะมึง เขาไม่เอากูแล้ว เขาบอกให้กูไปตายด้วย" กษิดิศเอ่ยย้ำๆ ซึ่งในตอนนี้เขากำลังฟุ้งซ่านมาก
"แล้วมึงไม่อธิบายอะ?" สรวิชญ์ถาม
"เขาไม่แม้แต่จะให้โอกาสกูอธิบายด้วยซ้ำ เขาไล่กูให้ออกไปจากชีวิตของเขาอะมึง กูทำไงดีวะ กูไม่อยากเสียพี่หอมไป กู...กู...กู..." กษิดิศคิดคำพูดไม่ออก
ร่างสูงว่าพลางยกมือทั้งสองข้างขึ้นกุมศีรษะตัวเอง ก่อนจะจิกทึ้งเส้นผมจนยุ่งเหยิงไปหมด สภาพน่าสงสารทว่าเพื่อนทั้งสองกลับไม่มีใครคิดจะเห็นใจ
"สมน้ำหน้า กูเตือนแล้ว" กฤชพลซ้ำเติมเป็นคนแรก
"มึงแม่ง เขาให้โอกาสมึงแล้วนะเว้ย แต่มึงไม่เอาเอง" สรวิญช์ตามมาติดๆ
"การที่เขายอมเปิดใจทำความรู้จักกับมึงนั่นน่ะ คือการที่เขาให้โอกาสมึงแล้ว แต่มึงทำพังเองเพื่อน ทำพังเพราะความใจดีของมึงไง" กฤชพลบ่นให้เพื่อน
ซึ่งความจริงแล้วเขาก็ไม่ได้อยากซ้ำเติมเพื่อนหรอกนะ แต่พอนึกถึงตอนที่กษิดิศพาอมิตามานั่งลอยหน้าลอยตา แล้วเขาอดไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ขอซ้ำเติมก่อน หรือจะบอกว่าตบหัวแล้วค่อยลูบหลังก็ได้
"กูทำไงดีวะ กูโทร.หาพี่หอมไม่ได้ว่ะ" กษิดิศถามเพื่อนๆ
"ทำใจ" กฤชพลตอบมาหน้าตาย พลางคว้าถั่วบนโต๊ะกำใส่ปากนั่งเคี้ยวเหมือนไม่ได้เครียดอะไร ในขณะที่กษิดิศแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว..
ตัวเขานั่งอยู่ที่นี่ ท่าทีสงบนิ่ง แต่ในหัวสมองเขาน่ะคิดจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะได้หทัยกานต์กลับคืนมา..
"กูว่ากูไปหาพี่หอมดีกว่าว่ะ กูไปอธิบายต่อหน้า ไปพูดทุกอย่างให้เขาฟัง กูว่าเขาน่าจะ" กษิดิศหยุดพูดทันที
"ไล่มึงกลับมา" เมื่อสรวิชญ์พูดแทรกขึ้นมา พร้อมทั้งชี้หน้าเพื่อนสนิทไปด้วย
"เขาไล่มึงแน่ ไล่มึงไปไหนรู้ไหม ไล่มึงไปหานู้น หาอิงอะ" กฤชพลพูดเสริม
"แล้วกูต้องทำไงวะ กูไม่ได้อยากเสียพี่หอมไปเว้ย กูชอบเขามาก มึงเข้าใจไหม กูหยุดทุกอย่างแล้วขอแค่กูได้คุยกับเขาต่ออะมึง กูไม่ได้อยากให้มันจบแบบนี้" กษิดิศพูดความในใจเสียงสั่นเทาที่มีต่อหทัยกานต์..
"มึงทำตัวเอง ตอนกูกับพี่กวามึงก็น่าจะมีตัวอย่างแล้วนะกระทิง มึงแม่งไม่จำวะ?" กฤชพลเอาเรื่องตัวเองมาอ้าง
ทั้งที่กษิดิศก็เห็นสภาพเหมือนหมาของเขาตอนเฌอริตาร์หนีไปอยู่ใต้แท้ๆ แต่ก็ยังคิดไม่ได้
"..." กษิดิศได้แต่เงียบ สายตาที่เอ่อล้นน้ำตานั้นมองหน้าเพื่อนๆ และมองมือถือของตัวเอง..
"ตอนนี้มึงไปหาเขาก็เท่านั้นอะ ยิ่งไปสภาพแบบนี้ด้วยยิ่งแย่ มึงสงบสติอารมณ์ตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยโผล่หน้าไปหาพี่หอมเขาใหม่ และที่สำคัญนะ"

...................
ฝากผลงานเรื่องใหม่ของหนอนไม้ด้วยนะครับ