ท่านแม่ทัพ เชิญท่านรักนางต่อไปเถิด

ท่านแม่ทัพ เชิญท่านรักนางต่อไปเถิด (เล่มเดียวจบ)


-คำโปรย-

ในวันที่นางถูกสตรีผู้หนึ่งทำร้าย เขากลับยืนโอบกอดสตรีผู้นั้นอย่างรักใคร่ซ้ำร้ายยังมองมาที่นางอย่างเยือกเย็น
ฉับพลันนางเข้าใจบางอย่างได้ในทันที

***************

เซี่ยอันหนิงอยู่ในอ้อมกอดของซูฉือหนาน แววตามองมาที่ฟางหยูหลินเต็มไปด้วยความสะใจเยาะเย้ยอย่างไม่คิดปิดบัง

สมน้ำหน้า! คิดว่าคำพูดของเจ้ามีน้ำหนักมากพอให้พี่หนานหลงเชื่องั้นรึ? โง่เง่า!

แต่ครั้นเงยหน้าสบตาบุรุษข้างกายกลับเอ่ยน้ำเสียงสะอื้นราวกับว่าไม่ต้องการให้เรื่องเป็นเช่นนี้

"พี่หนานอีกหลายชั่วยามกว่าจะเช้า อากาศหนาวเพียงนี้อย่าทรมานฮูหยินเลยเจ้าค่ะ"

"อันหนิงเจ้าจะเรียกหญิงชั่วผู้นี้ว่าฮูหยินไปทำไมกัน นางคู่ควรหรือ? อีกอย่างข้ากับนางลงนามในหนังสือหย่าแล้วเพราะฉะนั้นนางย่อมไม่ใช่ฮูหยิน"

เซี่ยอันหนิงย่อมรู้อยู่แล้ว ทุกเรื่องของเขาย่อมมีคนมารายงานให้นางรับรู้ แต่ที่เอ่ยเช่นนี้ก็เพราะต้องการทรมานจิตใจของหญิงสารเลวผู้นี้ให้ช้ำใจตาย

หึ! ฟางหยูหลินหากจะโทษก็โทษตัวเจ้าเถอะ ทั้งที่เจ้าควรจะตายไปเมื่อสามปีก่อนแล้วแท้ๆ แต่กลับปีนขึ้นมาจากนรกทำไมกัน ไม่เป็นไรข้าจะช่วยส่งเจ้าไปปรโลกอีกครั้ง


แววตาของฟางหยูหลินแดงก่ำจ้องไปที่คนทั้งสองด้วยความเกลียดชัง

นางหลงคิดไปว่าเขาเป็นถึงแม่ทัพจะมีมโนธรรมอยู่บ้าง ทว่าครึ่งชั่วยามก่อนหลังนางเอ่ยยืนยันความบริสุทธิ์ออกมา เขากลับเหมือนคนจิตใจมืดบอด ไม่รับฟังความจริงดึงดันจะเอาผิดนางให้ได้

เขาช่างเป็นคนสารเลวโดยแท้จริง

อีกอย่างบาดแผลของเซี่ยอันหนิงก็ไม่ใช่เจ็บหนักปางตายอย่างที่เสแสร้งแกล้งทำ ไม่เช่นนั้นจะยืนอย่างมั่นคงมองดูนางถูกทรมานอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน'

เขาย่อมรู้ แต่เขาแสร้งไม่รู้
เขามีตา แต่กลับแสร้งทำเป็นไร้ตา

ฟางหยูหลินแหงนหน้าหัวเราะอย่างขมขื่น

***************

- ไรท์แท็กแฟนตาซีเพราะมีเรื่องเหนือจินตนาการอยู่หน่อย ๆ
- ช่วยกดหัวใจ 5 ดวง เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะคะ ^^
- รบกวนไม่สปอยเนื้อหาน้า