เวลานั้นที่รักเธอ Timeless love

เมื่อเด็กสาวคนหนึ่งเปรียบดั่งแสงตะวันที่มีแต่ความสดใส กับเด็กสาวที่ไม่สนใคร และนิ่งจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มาเจอกัน

จากเพื่อนบ้านที่ไม่ได้รู้จัก พัฒนาเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งเกินกว่านั้น แต่ใครที่จะกล้าก้าวข้ามเส้นมิตรภาพนั้นก่อนกัน


**********************************************************************

"เราชื่อมะลิ เธอชื่อบัวใช่มั้ย? พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันนะ มะลิเป็นลูกพ่อพัฒ" นรมลแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มแจ่มใส

"อืม มีที่นั่งว่างตรงอื่น ไปนั่งได้มั้ย เราอยากนั่งตรงนี้คนเดียว" กชนิภามองไปที่นั่งด้านหน้าที่ยังว่างอยู่หลายที่

"ทำไมมะลิจะนั่งตรงนี้ไม่ได้ล่ะ? มันมีใครปักป้ายจองไว้เหรอ?" นรมลถามยิ้มๆ ไม่ได้ตั้งใจจะกวนอะไร ก็แค่ถามตรงๆ

"อืม ไม่มี แต่เราอยากนั่งตรงนี้คนเดียว" กชนิภาย้ำอีกครั้ง

"แต่มะลิอยากนั่งกับบัวไง นั่งคนเดียวไม่สนุกหรอก มีคนอยู่ด้วยมันดีกว่านะ วันนี้เปิดเทอมวันแรก ไม่รู้เลยว่าคุณครูประจำชั้นจะเป็นแบบไหน"

นรมลยิ้มให้ ทำหูทวนลม เธอจะนั่งตรงนี้แหละ แล้วก็ไม่คิดจะเปลี่ยนที่ด้วย ก่อนที่จะหันไปมองที่หน้าชั้นเมื่อคุณครูประจำชั้นเดินเข้ามาในห้องเรียน

"ว้าวคุณครูฟ้าใสนี่เอง คุณครูใจดีมากรู้มั้ย"

กชนิภาชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างของนรมล นับว่าเป็นครั้งแรกที่พูดออกไปแบบนั้นแล้วมีคนปฏิเสธที่จะไม่เดินออกไปจากเธอ

ที่ผ่านมาคำพูดที่กชนิภาใช้จะทำให้ทุกคนที่เข้ามาออกไปอย่างรวดเร็ว และไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธออีก ดังนั้นนี่เป็นเหตุการณ์ครั้งแรกเลยที่มีคนดื้อที่จะอยู่ต่อ