พี่สาวอกผมจะดามรักให้เอง

ร่างบางที่นอนดิ้นไปดิ้นมาบนที่นอน มือเล็กที่ปาดป่ายไปเรื่อยเปื่อยไร้ทิศทาง ผ้าห่มถูกถีบลงไปกองข้างเตียง ชุดนอนสายเดี่ยวแบบใส่แล้วไม่ควรได้นอนเปิดร่นไปถึงสะโพกกลมขาวผ่อง อวดเรียวขาขาวเนียนสลักเสลาราวกับแท่งงางาม จนชายหนุ่มที่นั่งมองลอบกลืนน้ำลายลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกว่ามันเหนียวหนืดจนแทบกลืนไม่ลง
มือหนาเอื้อมหยิบผ้าห่มลากมาคลุมกายบางให้ เนินอกขาวผ่องเป็นก้อนกลมสองลูกที่บราลูกไม้ตัวจิ๋วดันเนินเนื้อจนนูนเด่นล่อสายตา
"บ้าเอ๊ย..." เขาสบถออกมาอย่างหงุดหงิดใจ จะให้เสือผู้หญิงอย่างเขามานั่งมองอาหารอันโอชะโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้แบบนี้เหรอ มันจะเกินไปหน่อยไหม
ผ้าห่มถูกดึงคลุมถึงเนินอก แขนเรียวถูกจับแผ่วเบาเพื่อมาทับผ้าห่มไว้ข้างกายอีกที แต่ทว่าจังหวะที่เขาปล่อยมือนั้น กลับถูกจับกระชับมั่นและดึงลงไปหาตัวจนคนตัวโตเสียหลักและล้มลงไปแนบชิดเรือนกายหอมกรุ่นนั้นอย่างถนัดถนี่
"คุณแน่ใจนะ เพราะผม...ไม่ใช่แฟนคุณ" เขาถามเสียงเบา อย่างน้อยเธอควรยืนยันอีกครั้งไม่ใช่เพราะคิดว่าเขาเป็นแฟนตัวเอง
ใบหน้าสวยเศร้าหมองพยักหน้าให้แผ่วเบา ก่อนที่ปากหยักสวยร้อนผ่าวจะแนบลงมายังกลีบปากนุ่มของเธออีกครั้งแล้วบดเคล้าเร่าร้อนหนักหน่วง เต็มไปด้วยไฟลาวาที่ร้อนแรงเต็มที่และรอวันปะทุกลืนกินทุกสิ่งที่อยู่โดยรอบให้มอดไหม้เป็นเปลวเพล