สมิงพรานชาดผีบูรพา

“เอายังไงดีวะ จับทิศเดาทางไม่ถูกเลย ไอ้เราก็ไม่เคยหลงป่าซะด้วยสิ หลักสูตรที่เรียนมาในภาคทฤษฏี มันใช้ไม่ได้ กับสถานการณ์จริงแบบนี้ เฮ้อ!! ซวยฉิบหาย” อุดร ถอนลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เมื่อเสียงกู่ร้องเรียกหาตัวเขา ที่ได้ยินอยู่ไกล ๆ เมื่อครู่นี้ พลันเงียบหายไปหมดแล้ว