คุณหนูข้ามเวลามาเป็นภรรยาท่านประธาน (เล่ม 1) ภาค โลกปัจจุบัน

"คุณหนูจากยุคโบราณ" ที่ชะตาเล่นตลกพานางข้ามเวลามายังปี 2025 มาในโลกที่นางไม่รู้จักแม้แต่น้อย

ลิขิตฟ้าส่งนางมาพบเขา... ที่ซึ่งเขาไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความทรงจำเกี่ยวกับนาง แต่ทว่าเมื่อหัวใจยังจำ แต่สมองกลับลืมเลือน นางจะทำให้เขาจำรักที่แสนอบอุ่นนั้นอีกครั้งได้หรือไม่?
..................................................
มือเรียวสั่นไหวเอื้อมคว้าออกไปกลางอากาศ ราวกับต้องการยื้อยุดรั้งร่างของคนรักเอาไว้ ทว่ากลับสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่า ลมหายใจแผ่วเบาเจือไปด้วยความสิ้นหวัง หยาดน้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าร่วงหล่นเปื้อนแก้มขาวนวล ราวกับหยาดมุกต้องแสงจันทร์
อวิ๋นซีค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด
"หากไม่มีท่านแล้ว... ข้าก็ไม่ขออยู่..." นางเอื้อนเอ่ยออกมาราวกับกระซิบกับสายลม
ดวงตาคู่งามค่อยๆ ปิดลงอย่างเชื่องช้า ก่อนที่จะทิ้งร่างบางลงสู่หุบเหวเบื้องล่างโดยไม่ลังเล ชุดสีอ่อนที่เต็มไปด้วยคราบเลือดปลิวไสวตามแรงลมเย็นยะเยือก คล้ายกลีบบุปผาที่หลุดร่วงจากกิ่งไม้ เสียงหวีดลมแหวกอากาศดังขึ้นเพียงครู่ ก่อนที่ทุกสิ่งจะเงียบงัน
ร่างของนางหายลับไปในความมืดมิดของเหวลึก... ทิ้งไว้เพียงเสียงลมหวีดหวิวและใบไม้แห้งที่ปลิวว่อนกระทบกันเบา ๆ ในยามค่ำคืนอันเงียบงัน ราวกับเป็นเสียงสะอื้นจากผืนป่า เป็นคำอำลาสุดท้ายที่ธรรมชาติส่งมอบให้แก่นาง
..................................................................
"คุณออกไปจากห้องผมได้แล้ว ก่อนที่ผมจะเรียกตำรวจ!"
เว่ยเจียพูดเสียงเรียบเย็น มือแกร่งคว้าข้อมือเล็กของหญิงสาวอย่างไม่ลังเล ก่อนจะออกแรงดึง ลากร่างบอบบางของนางให้เดินตามไปอย่างไร้ทางเลือก
อวิ๋นซีทำได้เพียงเบิกตากว้าง นางไม่ได้ขัดขืน ไม่แม้แต่จะส่งเสียง มีเพียงหยาดน้ำตาที่ไหลรินลงอาบแก้มขาวผ่อง
เมื่อถึงหน้าประตู เว่ยเจียจับไหล่เล็กของนางก่อนออกแรงผลักเบา ๆ แต่แรงพอให้นางเซถลาออกไปนอกห้อง
"คุณไปได้แล้ว"
ปัง! เสียงประตูก็ปิดลง ร่างบางของอวิ๋นซียืนนิ่งอยู่ด้านหน้าประตู นัยน์ตาของนางมองตามชายคนรักที่ตอนนี้หายไปจากสายตาแล้ว
อวิ๋นซีมองไปรอบๆ อย่างหวาดหวั่น นางกอดเข่ากระชับร่างเล็กของตนเอง ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างประตู เสียงสะอื้นแผ่วเบาหลุดออกมาจากริมฝีปากที่กำลังสั่นระริก
"ที่นี่คือที่ใดกันแน่" เสียงแผ่วเอ่ยขึ้นอย่างสิ้นหวัง