โชคชะตา ช่างเล่นตลก

นักแสดงสาวผู้โด่งดัง เธอได้รับบทร้ายเป็นครั้งแรก ระหว่างที่รอเข้าฉาก ม่านอวี้ที่หลบไปนอนพักอยู่ในรถ เธอได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่าง ซ่งม่านอวี้ ที่ผูกคอตาย หลังจากที่รู้ว่าได้แต่งงานเข้าจวนในวันเดียวกับสหาย




ซ่งม่านอวี้ อยู่ในชุดมงคลสีแดง นางนั่งอยู่ภายในห้องหอ ที่จุดเทียนสีแดงสว่างไสวไปทั่วห้อง

ก่อนหน้านี้นางยังยินดี ที่ได้แต่งเข้าจวนแม่ทัพตามที่ตั้งใจไว้ ไม่รู้ว่าบิดาผู้เป็นเสนาบดีกรมกลาโหม ทำเช่นไร แม่ทัพหวังฝูหลิน จึงยอมแต่งนางเข้าจวนเช่นนี้

นางบีบมือแน่นด้วยไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยามใดแล้ว ตั้งแต่ถูกพาเข้ามาอยู่ในห้องหอ แม่ทัพหวังก็ยังไม่ได้เข้ามาเปิดผ้าคลุมหน้าออกให้นางเลย

"ฮูหยินเจ้าคะ ท่านแม่ทัพให้มาแจ้งว่าจะค้างที่เรือนของฮูหยินรองเจ้าค่ะ"

ม่านอวี้ดึงผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก นางลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ

"เจ้าว่าอันใด ฮูหยินรอง ผู้ใดคือฮูหยินรอง" นางเพิ่งจะแต่งเข้ามาวันนี้ เขาจะมีฮูหยินรองได้อย่างไร

"เอ่อ...แม่นางจ้าว เจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพรับตัวนางเข้ามาพร้อมท่านวันนี้"

"เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางศีรษะของม่านอวี้ นางทรุดตัวล้มลงไปกองกับพื้นทันที พร้อมทั้งหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเสียใจ

เป็นไปไม่ได้ เหตุใดนางถึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน จ้าวจินหรู สหายสนิทของนาง ตั้งแต่เมื่อใดกัน

"ฝูหลิน ท่านใจร้ายกับข้านัก เหตุใดท่านถึงไม่ยอมบอกข้าเสียก่อน" นางร่ำไห้จนตัวโยน

เป็นนางที่ดึงดันจะแต่งเข้าจวนตระกูลหวัง จนยอมทำร้ายตัวเองเพื่อให้บิดาช่วยเหลือ หากนางได้รู้มาก่อนว่าสหายของนางกับฝูหลินชอบพอกัน นางจะกล้าทำเรื่องน่าละอายเช่นนี้ได้อย่างไร

"หวังฝูหลิน ท่านหยามเกียรติของข้ายิ่งนัก ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกอกตัญญูทำให้พวกท่านขายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า โปรดอภัยให้ลูกด้วยเถิดเจ้าค่ะ"

ซ่งม่านอวี้มองห้องหอที่นางแสนภูมิใจเมื่อไม่กี่ชั่วยามที่ผ่านมา ก่อนจะเดินไปดึงผ้าม่านสีแดง ที่ผูกอยู่ข้างเตียงนอนออกมาถืออยู่ในมือ

"หวังฝูหลิน จ้าวจินหรู ข้าหวังว่าพวกท่านจะจดจำวันแต่งงานของพวกท่านไปจนตาย"

สาวใช้ด้านนอกที่เห็นว่าเสียงขว้างปาข้าวของภายในห้องสงบลง นางจึงได้ถอยห่างออกไปแจ้งความที่เรือนของฮูหยินรอง

"ท่านพี่ ท่านทำเช่นนี้อาอวี้นางจะไม่เสียใจรึเจ้าคะ" จ้าวจินหรูที่อยู่ในอ้อมแขนของฝูหลินเอ่ยออกมา

"หึ ทั้งๆ ที่นางรู้อยู่แก่ใจ ว่าเจ้ากับข้าชอบพอกันอยู่ แต่ยังคิดจะแย่งของรักจากสหาย สิ่งที่นางได้รับก็สาสมกับตัวนางแล้ว" ฝูหลินแววตาแข็งกร้าวขึ้น เมื่อเอ่ยถึงซ่งม่านอวี้

แม้นางจะเป็นหญิงงามที่บุรุษทั่วทั้งเมืองหลวงหมายปอง แต่ไม่ใช่เขา ฝูหลินกับจ้าวจินหรูเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กันมาตั้งแต่เล็ก

จินหรูที่อยู่ในอ้อมแขนของฝูหลิน ใบหน้าหมองลง นางไม่เคยบอกสหายสักครั้งเรื่องที่นางกับฝูหลินผูกสัมพันธ์รักมั่นต่อกัน

ยามที่ม่านอวี้เอ่ยพูดถึงความสง่างามของฝูหลินให้นางฟัง จินหรูก็เพียงแค่ยิ้มออกมา แล้วเอ่ยเห็นด้วยกับสหาย จนเมื่อถึงวันที่ม่านอวี้ขอร้องบิดาของนาง

จินหรูก็ไม่คิดที่จะบอกสหายสักคำ ด้วยรู้ดีว่าอย่างไรฝูหลินก็ไม่มีทางยอมแต่ง แต่นางไม่คิดว่า เสนาบดีซ่ง จะเข้าวังไปขอพระราชทานสมรสให้บุตรสาวอันเป็นที่รักของเขา

ต่อให้จินหรูนึกเสียใจที่อยากเห็นซ่งม่านอวี้ที่ถูกมอบความรักมาตลอดนึกเสียใจที่นางไม่อาจแต่งเข้าตระกูลหวังได้ ก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อราชโองการสมรสถูกประกาศออกมา

เรื่องแต่งเข้าจวนท่านแม่ทัพมาเป็นฮูหยินรอง ก็เป็นนางที่ออกความคิดเรื่องนี้กับหวังฝูหลิน และยังอ้อนวอนให้เขารับนางเข้ามาในวันเดียวกันกับซ่งม่านอวี้อีกด้วย

หวังฝูหลินที่ไม่อาจปฏิเสธราชโองการได้ จึงยอมรับคำจินหรู แต่งนางเข้ามาเป็นฮูหยินรองวันเดียวกับที่เขารับซ่งม่านอวี้เข้าจวน