รักนี้…(เหี้ยล้วนๆ)

"มึงอีกแล้วหรอ? วันนี้เดินชนกูตั้งสองรอบ มึงพกตามาเรียนด้วยหรือเปล่าวะ ห้ะ?!"

เสียงที่ค่อนข้างดังเน้นไปทางตะคอกใส่อารมณ์ดังขึ้นเหนือหัวหลังจากที่เมื่อกี้ข้าวปั้นเผลอเดินใจลอยคิดไปถึงเรื่องไร้สารละต่างๆ

ผลของการไม่มีสติมันเลยเป็นอย่างตอนนี้

ตอนนี้ที่เขาถูกเจ้าพ่อวงการปากแซ่บยืนหนึ่งของมหาลัยกำลังยืนเท้าสะเอวเตรียมด่าเขาเต็มที่

รอบที่สอง ใช่

เมื่อเช้าที่เขาก้มหน้าเดินรีบๆ ก็ชนมันไปแล้วรอบนึง

ถนนเส้นเดิมเป๊ะ! แล้วแม่งที่เดิมเป๊ะ

" ว่าไง? ได้ยินป่ะเนี่ยที่กูพูดเนี่ย? ตาไม่มีแล้วแม่งหูตึงอีกหรือไงวะ"

โอย เจ็บทุกดอกแล้วบอกมหาลัยนี้เราอยู่กันแบบครอบครัว

ครอบครัวบ้านแตกป่ะเนี่ย!

" ได้ยินครับพี่ ผมขอโทษครับ คราวหลังจะดูตาม้าตาเรือมากกว่านี้ครับ " ใบหน้าที่เริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเพราะอากาศร้อน ตากลมก้มหน้ามองรองเท้าตัวเองแทนที่จะจ้องตาคู่สนทนาตรงหน้า

ในมุมมองก้มต่ำตอนนี้เขามองเห็นรองเท้ายี่ห้อดังและคู่ละหลายพันของอีกคนยืนอยู่ห่างออกไประยะหนึ่งแต่ถึงห่างอย่างนั้นปลายรองเท้าของเรามันก็ยังสบหันใส่กันอยู่ดี

" เดินอย่างกับมองหาเศษเหรียญบนพื้/นไปซื้อข้าวแดกแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นอีกอยู่แล้ว "

โอย พอแล้ว โดนเส้นกูจนสำนึกผิดไม่ไหวแล้วพี่เอ้ย

"ไม่.. ไม่มีแล้วครับ ข้าวปั้นจะระวังให้มากกว่านี้ จริงๆ สัญญา "