จะไม่รักได้อย่างไร

สามารถอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจซื้อได้ที่ ReadAwrite หรือ Tunwalai และ Dek-d ค่ะ
#ระบบ ios แนะนำให้ซื้อผ่านเว็บบราวเซอร์นะคะเพราะจะได้ในราคาเท่ากับระบบ Android ค่ะ
===============
นิยายที่วัดความอดทนของพระเอก รักมั่นเพียงนางเอกคนเดียว แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างที่ยังไม่ถึงเวลาจึงทำให้พระเอกแยกห่างจากกัน
นิยายปมไม่หนัก อ่านได้อย่างสบายใจค่ะ เน้นเติบโตไปพร้อมๆ กันค่ะ
===============
โปรย
"นวิน" เด็กชายกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูตั้งแต่อายุ 6 ขวบโดยครอบครัวของนางเอก ชีวิตที่เคยไร้อนาคตและบัดซบมาตั้งแต่จำความได้พลันเปลี่ยนไปเมื่อได้ย้ายมาอยู่กับครอบครัวใหม่และความรู้สึกว่างเปล่าของเด็กน้อยก็ถูกเติมเต็มด้วยความอบอุ่นจากครอบครัวใหม่ โดยเฉพาะ "ปันรัก" ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของปราณนทีกับสุขใจ เธอเป็นเด็กน้อยที่อายุน้อยกว่านวิน 11 ปี และชอบเกาะติดเขาตั้งแต่ยังเดินไม่คล่อง

นวินโตมาเป็นหนุ่มสุขุม เงียบๆ ยิ้มเก่งแต่ไม่จริงใจกับคนนอก เขาไม่ชอบความวุ่นวายและไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ยกเว้นคนในครอบครัว โดยเฉพาะกับปันรักที่เขาทั้งเอ็นดูทั้งรักยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง

ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ดี แต่ทว่าน่าแปลกที่นับวันยิ่งปันรักเติบโตมากขึ้นเท่าไหร่จิตใจและความรู้สึกที่เคยคิดว่ามองเธอเป็นเพียงน้องสาวนั้นกลับสั่นคลอนอย่างรุนแรง

ครั้นจะห้ามปรามความรู้สึกของตัวเองก็ช้าไปเสียแล้ว รู้ตัวอีกทีก็หลงรักน้องสาวต่างสายเลือดคนนี้หัวปักหัวปำจนยากจะถอนตัว!
================
สปอยเนื้อเรื่องบางส่วน
"กินข้าวก่อน แล้วพี่จะคืนโทรศัพท์ให้ครับ"

เห็นเธอยังโมโหไม่เลิกนวินเลยต้องใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เขาเลี้ยงปันรักมากับมือถึง 15 ปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเธอมีนิสัยเป็นอย่างไร

"ไม่กินค่ะ ไม่หิว"

เด็กอยู่ในวัยกำลังต่อต้าน...เขาเข้าใจดี

ปันรักสะบัดใบหน้าบูดบึ้งหนีนวิน เธอไม่อยากมองหน้าเขาเลยเพราะมันทำให้เธอนึกถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น...

ไหนบอกว่าติดธุระสำคัญไง แต่ทำไมเธอถึงเห็นเขาออกมาจากร้านอาหารพร้อมกับผู้หญิงคนอื่นล่ะ

คนโกหก...

เพียงแค่นึกถึงเท่านั้นกระบอกตาก็แดงก่ำ เธอพยายามจะกลั้นร้องไห้และก็ทำได้มาโดยตลอด จนกระทั่ง

"โกรธพี่มากเลยใช่ไหม?"

"..."

ไม่! เธอจะไม่ร้องไห้เด็ดขาด!

"หายโกรธได้ไหมครับ?"

อย่าเชียวนะ! อย่าร้องไห้ออกมา! ฮึ้บเอาไว้!

"ขอโทษครับที่ผิดสัญญา คราวหน้าจะไม่ผิดสัญญาอีกแล้ว"

เพียงเท่านั้น...เขื่อนทำนบน้ำตาก็แตกกระจุยกระจาย! น้ำตามากมายร่วงหล่นแหมะๆๆ อาบแก้มอย่างไม่อาจข่มกลั้นได้อีกต่อไป

"พี่วินโกหกหนู! พี่ผิดสัญญาอะ! ไหนบอกว่าติดธุระแต่ทำไมพี่ถึงไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอะ!!! ไหนบอกว่าไม่มีแฟนไง! โฮฮฮ~"

พอได้ร้องไห้เท่านั้นแหละ อะไรในใจก็เหมือนจะพลั่งพรูออกมา หัวใจดวงน้อยบีบรัดเมื่อนึกถึงภาพที่เขากำลังโอบกอดประคองผู้หญิงคนอื่น

มือน้อยๆ ของเธอระดมทุบหัวไหล่ของเขาหลายครั้งแต่นวินก็ไม่ห้ามหากมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น

"หนูเกลียดพี่!"
=================