ก็แค่แวะมาแค้น

ขามเกลียดพิม แต่ขามนอนกับพิม ขามจะลากคอพิมเข้าคุก ทั้งที่พิมกำลังอุ้มท้องลูกเขาอยู่

"แล้วถ้าสมมติว่า...พิมเกิดท้องขึ้นมา ขามจะเปลี่ยนใจมั้ย?"

"กับใคร?"

ขามเลิกคิ้วขึ้น ถามกลับด้วยสีหน้าเยาะหยัน

"กับขาม"

พิมกลั้นใจตอบ

ที่คิดจะมาขอร้องอ้อนวอน เธอไม่ได้ห่วงว่าตัวเองจะต้องเดินเข้าคุก

ก็แค่ห่วง...ห่วงเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะเกิดมา

"เหอะ"

ขามสบถในลำคอ สีหน้า แววตา ชัดเจนว่าดูถูก

"ก็ไม่เปลี่ยนใจอยู่ดีว่ะ"

ความเย็นชาและคำตอบนั่นดับมอดทุกความหวังของพิม หนทางข้างหน้ามืดมน มีแค่นรกที่รออยู่

และขามคงเป็นคนที่ผลักเธอลงไป

"ก็ให้มันไปอยู่ในคุกกับเธอดิ เดี๋ยวพอครบปี เขาก็หามูลนิธิให้มันอยู่เองนั่นล่ะ ยังไงซะ ฉันก็จะไม่รับเลี้ยงไอ้มารหัวขนนั่นแน่นนอน