ฤารักเราจะร้าย (แต่คงไม่หรอก)

เพียงเพราะคำว่าไม่คู่ควร ทำให้เขาและเธอถูกแยกจากกัน
ฤารักของเขาและเธอจะเป็นรักร้ายๆ แต่คิดดูอีกทีมันคงไม่หรอก
ยามเมื่อครอบครัวล้มละลายจากจากชีวิตลูกคุณหนูต้องกลายมาเป็นคนหาเช้ากินค่ำ หนำซ้ำครอบครัวของคนรักที่หมั่นหมายกันเอาไว้ยังมาขอถอนหมั้น ทำเอาชีวิตของเธอถึงกับเซ แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาเขาและเธอกลับมาพบกันอีกครั้ง การพบกันอีกครั้งของ ฤทธิ์รวีกับตมิสา ครั้งนี้จะรักหรือจะร้ายกันแน่นะ

"พี่รู้สึกเสียดายนิดหน่อย"
"เสียดายอะไรคะ"
" เราเคยคบหากันมาตั้งนานแต่ดูเหมือนว่ามันไปไม่ถึงไหน ปกติคนเป็นแฟนกันความสัมพันธ์มันลึกซึ้งมากนะ แต่ระหว่างเราสองคนมันไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนั้น ช่วงนั้นมูนยังเด็ก 19 เองพี่เลยไม่อยากจะรีบร้อนอะไรมาก บอกตรงๆ เสียดายพี่ใจดีมากไปเสียหน่อย" คำตอบของเขาทำให้ตมิสาหน้าแดง นึกอยากจะกระโดดข้ามโต๊ะทำงานตัวใหญ่พุ่งไปหาแล้วตบหน้าที่นิ่งๆของคนพูดเสียทีสองทีให้หายเจ็บใจ
"คุณนี่มัน"
"พี่พูดเรื่องจริง และพี่ไม่ได้หาคนนอนด้วยไม่ได้ มีผู้หญิงหลายคนพยายามเข้าหาพี่ไม่ขาดสายเลยด้วยซ้ำ ซึ่งพี่ไม่ชอบ" เขาบอกตามตรง ด้วยความที่เป็นคนหน้าตาดี ฐานะดี แถมเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่างทำให้ที่ผ่านมามีบรรดาสาวๆพยายามจะเข้าหามาตลอด ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเบื่อมาก
"พี่ไม่ได้ต้องการให้มูนเป็นแค่คู่นอนอย่างเดียว แต่ต้องการให้มูนทำตัวเป็นเจ้าของพี่ด้วย ถ้ามีมูนคอยกัน พี่ก็จะได้ไม่ต้องมานั่งรำคาญเรื่องพวกนี้"
"ฉันกันให้ได้ โดยที่ไม่ต้องนอนกับคุณ" หญิงสาวย้อน
"ทำอย่างนั้นพี่ก็ขาดทุน" เขายังคงตอบคำตอบเดิม ตมิสาเม้มปากพร้อมทั้งกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้คิดถึงแต่ผลประโยชน์ของตัวเองจริงๆ เขาไม่ใช่พี่ซันคนเดิมที่แสนดีอีกต่อตอนนี้ ฤทธิ์รวีคือนักธุรกิจที่มองเห็นเพียงแค่ผลประโยชน์ของตัวเองเป็นหลักเท่านั้น "อ่านสัญญาระว่างเราให้ละเอียดอีกรอบก่อนตัดสินใจก็ได้นะ วันนี้พี่มีเวลาว่างทั้งวัน แต่มูนคงต้องรีบหน่อยเพราะจะต้องกลับไปทำงานต่อ" ฤทธิ์รวีพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มให้อีกฝ่ายจากนั้นก็เอนหลังพิงพนักของเก้าอี้ด้วยท่าทางที่ดูผ่อนคลายสบายใจต่างกับหญิงสาวที่นั่งตรงกันข้ามที่เครียดจนเห็นได้ชัด
ตมิสานั่งอ่านเอกสารตรงหน้าอีกครั้งพร้อมทั้งคิดทบทวนเรื่องต่างๆที่ระบุในสัญญาอยู่ในใจ ถ้าไม่ตกลงก็ไม่รู้ว่าจะหาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ แต่หากยอมทำตามสัญญาบ้าๆฉบับนี้เธอก็ไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป



*** ขอบคุณที่สนับสนุนนะคะ***