รักเกินเลยของหมอร้าย

ความรักในวัยเด็ก...ถูกหล่อหลอมเป็นรักที่ลึกซึ้ง
จนเขายากจะถอนตัวได้...

"พิมพ์..." ปัณณธรพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงหนักแน่น "อย่าแกล้งพี่แบบนี้ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน"

พิมพ์ดาวเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มของปัณณธรเบา ๆ ปลายนิ้วเรียวของเธอไล้ไปตามไรหนวดสาก ๆ ของเขาอย่างยั่วยวน ในขณะที่ปัณณธรแทบจะกลั้นหายใจ เขาจ้องมองดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยประกายซุกซนของพิมพ์ดาวอย่างลึกซึ้ง เขารู้ดีว่าภายใต้ความขี้เล่นนั้น มีความปรารถนาบางอย่างซ่อนอยู่

"พิมพ์..." ปัณณธรพึมพำเสียงแผ่ว เขาไม่แน่ใจว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป เขาอยากจะตอบสนองต่อความรู้สึกของพิมพ์ดาว แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่อยากจะฉวยโอกาสในตอนที่เธอไม่ค่อยมีสตินัก

"ถ้าพี่ปัณณ์ไม่กล้า..." พิมพ์ดาวกระซิบข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงที่แสนหวาน "งั้นพิมพ์ไปอาบน้ำคนเดียวก็ได้ค่ะ"