ข้าไม่รักภรรยา

"ก็บอกแล้วว่าข้าไม่อยากแต่งภรรยา แต่พวกท่านยังจะยัดเยียดมาให้อยู่ได้ หากนางต้องเสียใจก็อย่ามาหาว่าข้าใจร้ายก็แล้วกัน"

"วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว เผลอหน่อยเดียวบุตรชายคนโตของโจวเสี่ยวหานกับเยี่ยรั่วอิงก็ถึงวัยรับภรรยาแล้ว

แต่มิรู้ว่าทำไมคุณชายใหญ่โจวผู้นี้ถึงได้ตั้งแง่กับความรักนัก ทั้งที่ก็มีสตรีมากมายหมายปองจนใช้นิ้วมือนับได้ไม่ถ้วน

โจวจื่อรุ่ยเคยคิดว่าตนเองเป็นคนตรงไปตรงมา พูดจามีหลักการและเหตุผล ทำการสิ่งใดล้วนมีคุณธรรมอยู่หลายส่วน แต่จะมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับอีกฝ่ายด้วย

จนกระทั่งวันดีคืนดีดันได้รับสมรสพระราชทานอย่างไม่คาดคิด เขาถึงได้รู้ว่าตนเองเป็นคนปากอย่างใจอย่างเหลือเกิน

แต่หากพูดไปอย่างที่ใจคิดก็อาจถูกชิงอ๋องผู้เป็นว่าที่พ่อตาบั่นคอเอาได้ ใครจะกล้าพูดเล่า

ท่านกล้าหรือ ข้าไม่กล้า

สุดท้ายจึงทำได้เพียงยอมแต่งงานรับสตรีสูงศักดิ์มาเป็นภรรยา แล้วหวังว่านางจะไม่น่ารำคาญจนเกินไปนัก"

เถ้าแก่ใหญ่นั่งมองบันทึกจินชินที่หลานสาวคนโตเขียนส่งมาให้ มุมปากหยักยกยิ้มไม่หุบ คิดว่าช่างดีเหลือเกินที่เขามิได้ลงแรงเสียเปล่า

อืม คราวหน้าจะมีบันทึกเรื่องของผู้ใดมาให้อ่านอีกนะ ชักอยากรู้เสียแล้วสิ

(สกุลโจวมาจากเรื่องหนึ่งหมื่นตำลึงทอง ส่วนชิงอ๋องมาจากเรื่องเหนือบัลลังก์ยอดดวงใจนะคะ เผื่อมีใครอยากตามไปอ่านต่อ)