เมียหนึ่งเดียว (ท่านประธานคลั่งรัก)

"แต่ตอนคุณย่าบอกให้ผมกลับมาที่นี่ คุณย่าบอกแค่ว่าให้ผมมาแต่งงาน ไม่ได้ให้ผมอยู่ที่นี่ถาวรนะครับ ผมมาแต่งให้แล้ว พอเสร็จผมก็จะกลับ ขืนให้ผมอยู่กับผู้หญิงไม่ได้เรื่องแบบนี้ ผมคงอกแตกตาย"

"ตาลุกซ์!" หญิงชรารีบโอบไหล่ของเจ้าสาวพลางลูบเบา ๆ เพื่อปลอบโยน ขณะเอ็ดหลานชายตัวดีซึ่งทำตัวปากร้าย "จะพูดอะไรก็เห็นใจหนูแก้วเขาบ้าง อีกอย่างย่าบอกแล้วไงว่าผู้หญิงที่ย่าเลือกให้เป็นคนดี ไม่เหมือนกับสาว ๆ ที่แกควงไม่ซ้ำหน้าอยู่ที่โน่นหรอก"

"ผมไม่สนครับ ชีวิตของผม ผมจะเลือกคนที่รักเอง" เฮคเตอร์ย้ำจุดยืนของตัวเองให้ผู้เป็นย่ารู้ ก่อนจะเหลือบสายตามองเจ้าสาวของงานที่ยืนก้มหน้างุด "ถ้าอยากแต่งงานกับฉันมาก ฉันก็จะยอมแต่งให้ แต่อย่าหวังเลยว่าแต่งไปแล้วเธอจะมีความสุขน่ะ รอรับผลจากการอยากได้ใคร่มีของตัวเองเอาไว้ได้เลย ยัยหน้าจืด"




เฮคเตอร์เดินออกจากเรือนหอโดยไม่เหลียวหลังอีก มือหนายกขึ้นมองแหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองด้วยสายตาเย็นชา เขาถอดมันออกแล้วเก็บใส่กล่องกำมะหยี่ราวกับจะผนึกไว้อีกนานแสนนาน ในหัวคำนึงถึงแต่เมืองบรัสเซลส์ที่ตนจากมา เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเหลียวหลังกลับไปหาเศษแก้วไร้ราคาอีก เพชรลิลีคัตน้ำดีกำลังรอเขาอยู่

ถูกต้องตามกฎหมาย.. มันจะไปสู้ถูกใจได้อย่างไรล่ะ






"ฉันไม่ชอบกาแฟร้อน อยากได้กาแฟเย็น ช่วยไปชงมาใหม่ทีสิ"

ยิ่งได้ยินแบบนั้นแก้วทับทิมก็ยิ่งมั่นใจว่าตัวเองกำลังโดนก่อกวนจากคนที่มีอำนาจเหนือกว่า ใบหน้านวลปั้นเป็นรอยยิ้มแม้ว่ามันจะส่งไปไม่ถึงดวงตาพร้อมกับรับแก้วที่ตนเพิ่งวางไว้ขึ้นมา "ได้ค่ะบอส รอสักครู่นะคะ"

เลขาฯ สาวรีบเดินออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันได้หันกลับมามองว่าประธานหนุ่มกำลังกระตุกยิ้มด้วยความชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งจนเก็บสีหน้าไม่อยู่

(กูไม่ยักรู้นะเนี่ยว่ามึงชอบแดกกาแฟเย็นตอนไหน หาเรื่องแกล้งเลขาฯ คนใหม่หรือไงไอ้ลุกซ์) เสียงของชานนท์ดังออกมาจากโทรศัพท์ที่ถูกคว่ำหน้าเอาไว้ (ขอดูหน้าหน่อยได้ไม่ได้เหรอวะ อัญมณีชิ้นใหม่ในคอลเลกชันมึงเนี่ย)

"ไว้มึงแวะมาหากูที่บริษัทก็จะเจอเอง" เฮคเตอร์ตอบพร้อมกับพลิกหน้าเอกสาร "ยกเว้นเธอจะชิงลาออกก่อนเพราะทนกูไม่ไหว"

(ไอ้สัตว์ ก็ไปแกล้งน้องเขา)

"เป็นถึงทับทิม ตามมาตรวัดของโมห์อยู่ที่ความแข็งระดับที่เก้า เป็นรองแค่เพชร โดนใช้งานแค่นี้ถ้าทนไม่ไหวก็ไม่สมชื่อหรอก มึงไม่คิดแบบนั้นหรือไง"

(ใครจะบ้าเอาผู้หญิงไปเทียบกับเพชรพลอยได้ตลอดเวลาอย่างมึงล่ะวะ กูไม่คุยด้วยแล้ว อย่าแกล้งน้องเขามากนะเว้ย เอาแค่พอหอมปากหอมคอ ไม่งั้นมึงจะได้แปะป้ายตามหาเลขาคนใหม่ซะก่อนนะเว้ย)