เล่ห์รักคาสโนวาร้าย

เมื่อชีวิตและหน้าที่การงานกำลังไปได้สวย จู่ๆ ก็เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งให้นางแบบชื่อดังอย่าง ยูกิ กุลวนิชนันท์ ต้องพบเจอและพลั้งเผลอมีความสัมพันธ์ชั่วคืนกับคาสโนวาหนุ่มเนื้อหอม กฤชากรณ์ พงค์พณิช ยังไม่ทันจะได้หลบหนี ก็ถูกยัดเยียดความรับผิดชอบ ยัดเยียดความเป็นสามีให้ มิหนำซ้ำยังถูกต้อนเข้ากรงทองของคนจอมบงการอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...

"สวัสดีครับ คุณภรรยา"
"คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ"
คำพูดทักทายนั้นทำให้ยูกิตัวชาวาบ ใจเต้นแรงจนรู้สึกหวิวๆ ในอก นึกอยากให้ตัวเองหายตัวใจเมื่อต้องเจอสถานการณ์ยากจะรับมือเช่นนี้
"อย่าบอกนะว่าคุณความจำเสื่อม" กฤชากรณ์ถามคนตรงหน้านิ่ง ดูเหมือนเธอกำลังไขสือ ทำเป็นไม่รู้จักเขา หึ เดี๋ยวเขาจะทบทวนความจำให้เอง
"ฉันปกติดีทุกอย่าง แล้วคุณเป็นใครกัน ทำไมถึงมาเรียกฉันแบบนี้" ถามเสียงราบเรียบและพยายามเก็บอาการหวาดหวั่นสุดฤทธิ์
"ผมก็เป็นสามีของคุณไงละ ยูกิ กุลวนิชนันท์ หรือว่าคุณจำผู้ชายคนแรกของตัวเองไม่ได้?"
สิ้นวาจานั้น ความร้อนผ่าวก็กระจัดกระจายไปทั่วใบหน้าของคนฟังทันที ริมฝีปากสีสวยเผยอค้างเมื่อพูดอะไรไม่ออก ยูกิรู้จักเขาดีเชียวละ กฤชากรณ์ พงค์พณิช คาสโนวาตัวร้าย เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร มีดวงตาคมกริบน่าหลงใหล มีรอยยิ้มทรงเสน่ห์กระชากใจยิ่งนัก สมบูรณ์แบบทั้งหน้าตาและทรัพย์สมบัติ จนสาวๆ หลายคนใฝ่ฝันอยากจะไปอยู่ข้างกาย
แต่ไม่ใช่กับยูกิ เธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ ยิ่งได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคาสโนวายิ่งเกลียดนัก
"ฉันไม่เคยมีสามี กรุณาอย่ามายัดเยียดตำแหน่งนี้ให้กับฉัน แล้วอีกอย่างเราก็ไม่เคยรู้จักกัน" ผู้ชายบ้าอะไร อยู่ดีๆ ก็มายัดเยียดตัวเองให้เป็นสามีของเธอหน้าตาเฉย
"มันก็จริงที่เราไม่รู้จักกัน" เขาเอ่ยน้ำเสียงเนิบนาบขณะใช้แววตาเจ้าเล่ห์กวาดมองคนดื้อดึงที่ยังปากแข็ง ก่อนริมฝีปากได้รูปจะขยับเอื้อนเอ่ยออกไปอีกครั้ง
"แต่ร่างกายของเรารู้จักกันเป็นอย่างดีแน่นอน"
เสียงทุ้มสั่นพร่า พร้อมหน้าตาที่ยียวนนั้นทำให้ยูกิปรี๊ดแตกทันที
"หยาบคาย! คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ" ตวาดแว้ดใส่อย่างไม่นึกเกรงกลัวอีกต่อไป
"เรื่องคืนนั้นของเราสองคนไงล่ะ"
"ฉันบอกไปแล้วว่าเราไม่เคยรู้จัก ไม่เคยพบหน้ากันด้วยซ้ำ"
ยูกิยังปฏิเสธเสียงแข็ง เสหลบดวงตาคมกริบทรงเสน่ห์ เมื่อเผลอไปมองสบประสานเข้าแล้วใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
ไม่มีทางเด็ดขาดที่หญิงสาวจะยอมรับในความสัมพันธ์ที่เกิดจากความผิดพลาดในคืนนั้น ไม่รู้ว่ากฤชากรณ์จะพูดถึงมันเพื่ออะไร ทั้งมายัดเยียดความเป็นสามีให้กับเธออีก ยูกิไม่ได้ต้องการอะไรจากเขาทั้งนั้น แม้แต่ความรับผิดชอบยังไม่ได้เรียกร้องมันตั้งแต่แรก ไม่อย่างนั้นจะหนีออกมาทำไมกัน
"อืม สงสัยคุณจะจำไม่ได้จริงๆ แต่ผมจำได้ดีเชียวละว่าคืนนั้นเราสองคนเร่าร้อนแค่ไหน"