ลูกสาวของแฟนเก่าเรียกฉันว่าแม่

ข้าวหอมหวนกลับบ้านเกิด ตั้งใจใช้ชีวิตเรียบง่าย
ทว่าเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เป็นลูกของแฟนเก่ายิ้มอย่างไร้เดียงสาแล้วเรียกเธอว่า...แม่
---
ทั้งที่เคยพูดไว้ว่าชาตินี้อย่าได้เจอกันอีก

แต่แล้วเธอก็ซมซานกลับบ้านเกิด ตั้งใจกลับมาใช้ชีวิตเรียบง่าย

ทว่าทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะลูกสาวของคนรักเก่าเรียกเธอว่า...แม่
---
ข้าวหอมรู้สึกตัวเพราะมีบางอย่างที่นุ่มนิ่มมากๆ กำลังสะกิดใบหน้าของเธอ ลืมตาขึ้นมองเห็นเด็กหญิงตัวน้อยกำลังจ้องหน้าและนิ้วเล็กๆ จิ้มที่ใบหน้าตรงแก้มของเธอ เด็กน้อยตาแป๋วส่งยิ้มเมื่อเห็นข้าวหอมลืมตาขึ้น
"ตื่นแล่ว แม่ข้าวตื่นแล่ว"
"..." แม่ข้าวคืออะไร ทำไมเด็กคนนี้เรียกเธอว่าแม่ เธอแทบไม่เคยเจอหรือพูดคุยกับเด็กน้อยคนนี้มาก่อน
"แม่มาหาหล่าแล่ว" (แม่มาหาหนูแล้ว) เด็กหญิงตัวน้อยโถมตัวเข้าใส่ข้าวหอมที่ยังมึนงง นี่ฝันหรืออะไร ทำไมจู่ ๆ ได้เป็นแม่คนแล้วยังเป็นแม่ให้ลูกของแฟนคนแรกที่เคยรักกันมากๆ
แบบนี้มันก็เกินไป
ข้าวหอมสะกิดเรียกเพลินตาที่ตอนนี้ยังไม่รู้สึกตัว เธอคิดว่าควรเรียกเพื่อนมาถามดีกว่าปฏิเสธเด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้
"เพลิน เพลิน เพลิน" สะกิดแล้วเพื่อนยังนิ่งจึงต้องส่งเสียงด้วย
"ปลุกอาเพลินติแม่ หล่าซอยปลุกจ้า" (ปลุกอาเพลินเหรอแม่ หนูช่วยปลุกจ้า) หนูน้อยพาขวัญข้ามมาอีกฝั่งแล้วทิ้งตัวใส่เพลินตาแรงๆ ทำให้คนหลับฝันหวานต้องลืมตาตื่น
"พาขวัญอย่าโดดใส่อา" วิธีปลุกแบบนี้เจอตลอด แต่เพลินตาก็ตกใจทุกครั้ง
"อาเพลินแม่ข้าวมาจ้า" หนูน้อยพาขวัญยิ้มแป้น
ประโยคนี้ของหลานสาวทำให้เพลินตาที่สะลึมสะลือตาสว่างอย่างไว เพลินตาหันมองเพื่อนสนิท ข้าวหอมกำลังมองหน้าเธอ สีหน้าของเธอกำลังบอกว่าต้องการคำตอบ

ปล.กดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจกดซื้อนะคะ ขอบคุณค่ะ
แจ้งค่ะ นิยายมีบางบทสนทนาเป็นภาษาอีสาน มีคำแปลต่อท้ายค่ะ