คุณหนูหมื่นล้านกับบอดี้การ์ดข้างกาย เล่ม 1

"คืนนี้ขอฟีลแฟนได้ปะ?"
อีกฝ่ายเลิกคิ้วตั้งคำถามว่าแล้วไอ้ฟีลแฟนกฎกติกามารยาทมันเป็นอย่างไร
"อย่าคิดไปในทางไม่ดีล่ะ แบบว่าทำเหมือนเป็นแฟนกันถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกันจริง ๆ ก็เถอะ" 
"เพื่ออะไร?"
"เพื่อความตื๊ดต๊าดในหัวใจ เกมแก้เหงา ก็แค่ดูแลเทคแคร์ใส่ใจฉันให้เหมือนเป็นแฟน ง่ายจะตายทำได้รึเปล่าล่ะ"
"เกมแก้เหงาเหรอ แกล้งว่าเป็นแฟนเนี่ยนะ มันดูไม่จริงใจสักนิด"
"แค่ขำ ๆ ก็ทำไม่ได้เหรอ เหอะ! ถ้าทำไม่ได้แล้วที่ ที่จูบฉันคืออะไร?"
สารภาพมาเลยตอนนี้ว่าจูบเพราะมีใจ พณิสินีสวยแต่สอยไม่ยากพร้อมเปลี่ยนสถานะทันที
"ทำไมไม่ตอบล่ะ จูบทำไม?"
"..."
"รู้ไหมว่าคนอื่นเขาคิดไปไกลแล้วนะ!"
"นอนเถอะ พรุ่งนี้จะได้สดชื่น"
"ฮือ~ ฮือ~" 
ละครไม่คุณธรรมมีแต่ดราม่า ดาราเจ้าบทบาท นางร้ายเจ้าน้ำตา โปรดไว้ใจยกให้พณิสินีฝีมือเป็นที่หนึ่ง
"คุณหนูร้องไห้ทำไม?"
"น้อยใจอ่ะดิ คิดว่าเพิลลี่การแสดงรึไง ~ฮือ~ ฟีลแฟนยังฝืนใจทำให้ไม่ได้เลยเหรอ"
"อย่าร้องไห้สิ"
"ก็มันเสียใจจริง ๆ เสียใจมากด้วย ฮือ~"
กรานเก้าเอามือมาลูบหัว ยิ่งโดนตัวยิ่งอ่อนไหวสะอื้นไปใหญ่
"ฮึก ฮึก ~ฮือ~"
"ขี้แยนะเรา"
"ก็ใครล่ะย่ำยีหัวใจ! ถนัดนักชอบเอาเหตุผลมาทำลายความรู้สึกอยู่เรื่อยเลย"
กรานเก้าเช็ดน้ำตาให้ พณิสินีสะบัดหน้าหนีถึงจะอยากได้สัมผัสแค่ไหนแต่ถ้าไม่มีใจก็อย่าทำ เพราะคนที่คิดไปเองจะให้ความหวังตัวเองไม่ยอมรับความจริง และสุดท้ายก็เจ็บปวดเพราะหนีความจริงไปไม่ได้ ใครกันมันจะสามารถหลอกตัวเองได้ตลอดชีวิต
"โดนตัวไม่ได้แล้วเหรอตอนนี้?"
"ถ้าไม่คิดอะไร ก็หยุดทำแบบนี้!"
พณิสินีเบี่ยงตัวออกห่างแต่โดนกรานเก้ารวบดึงมาใกล้ พยายามไม่สบตากลัวใจตัวเองจะอ่อนยอมง่ายดาย อยากดิ้นแต่ก็เหนื่อยเปล่าใครจะไปสู้แรงคนตัวใหญ่ไหว เอาแค่หักห้ามใจยังลำบาก กลัวเจ็บและไม่อยากเจ็บมากไปกว่านี้ แต่ใจมันไม่รักดีไม่ยอมเชื่อฟังมันเอาแต่ร่ำร้องจะไปอยู่กับเขาให้ได้