บุปผาใต้บัลลังก์เพลิง

เซี่ยเหมียน บุตรีของแม่ทัพเซี่ยแห่งแคว้นหรง นางเป็นถึงฑูตเจรจาประจำแคว้นที่บิดาของนางมักใช้นางเป็นหมากทางการเมือง
หลงเซวียน องค์ชายสี่แห่งแคว้นต้าหลง พระโอรสของฮ่องเต้หลงหยางชวน ยามศึกออกรบเสียเลือดเนื้อเพื่อปกป้องแคว้นมานาน ในขณะที่เหล่าพี่ชายและน้องชายต่างมารดาเอาแต่เสวยสุขอยู่บนหอคอยงาช้าง แต่กระนั้น ถึงจะทำอย่างไร ก็ยังไม่เป็นที่โปรดปรานของเสด็จพ่ออยู่ดี
เมื่อทั้งสองแคว้นมีข้อโต้แย้งเรื่องอำนาจปกครองดินแดนหงเฟิงกู่ อันเป็นดินแดนการค้าสำคัญของแคว้นต้าหลง แต่อยู่ดีๆ แคว้นหรงกลับนำกองทหารบางส่วนเข้ามายึดเขตดินแดนนั้นไว้ และอ้างว่าหงเฟิงกู่เป็นของแคว้นหรงมานานแล้ว
ทั้งสองแคว้นต่างส่งตัวแทนมาเจรจาเพื่อคลี่คลายข้อขัดแย้งที่เกิดขึ้น แคว้นหรง มี เซี่ยเหมียน เป็นตัวแทนในการเจรจา ซึ่งคนต้นคิดในการส่งตัวแทนนี้ไม่ใช่ใคร แต่เป็นบิดาของนางเอง เพียงเพื่ออยากจะมีผลงานในสายตาของฮ่องเต้ว่าบุตรีของตนมีความสามารถในการเจรจานี้ได้
ส่วนแคว้นต้าหลง ครั้นจะส่งองค์ชายใหญ่มาเป็นตัวแทน แต่ด้วยความที่องค์ชายใหญ่ไม่มีความรู้ด้านการเจรจาและการศึก อีกทั้งเอาแต่กินเหล้าเมามาย กกตัวอยู่กับสุรานารี จึงผลักภาระนี้ให้องค์ชายหลงเซวียนแทน

เมื่อเซี่ยเหมียนและหลงเซวียนต้องมาพบกัน ถึงแม้ใบหน้าอันงดงามของเซี่ยเหมียนจะต้องตาต้องใจของหลงเซวียนนับแต่แรกพบ แต่สิ่งที่เขาท่องไว้ในใจคือการเอาชนะใจเสด็จพ่อมากกว่าจะคิดเรื่องชู้สาว
เมื่อการเจรจาของทั้งสองแคว้นไม่สามารถทำให้ลุล่วงไปได้ด้วยดี แคว้นหรงยังคงดื้อแพ่ง หาว่าดินแดนหงเฟิงกู่เป็นของตน ส่วนแคว้นต้าหลงเองก็ไม่มีวันยอมมอบอำนาจปกครองดินแดนนั้นให้แก่แคว้นหรงง่ายๆ
สงครามจึงบังเกิด...
เคราะห์ซ้ำ เซี่ยเหมียนถูกบิดาของนางใช้นางให้ไปเป็นคนนับเสบียงอยู่ที่ค่ายทหารประจำแคว้นหรงอีก

จนกระทั่งคืนหนึ่ง...
กองทัพของแคว้นต้าหลง นำโดยองค์ชายหลงเซวียน เข้าบุกค่ายทหารฐานที่มั่นของแคว้นหรง ขณะที่เซี่ยเหมียนกำลังนับเสบียงพอดี
เมื่อหลงเซวียนสบโอกาส จึงจับตัวนางเอาไว้
เซี่ยเหมียนถูกกักตัวไว้อยู่ในกระโจมค่ายทหารของหลงเซวียนเป็นเวลานับเดือน โดยที่แคว้นหรงหรือแม้แต่แม่ทัพเซี่ย บิดาของนาง ไม่คิดจะส่งคนมาช่วยนางออกไป
เซี่ยเหมียนต้องกินนอนอยู่กับหลงเซวียนที่ค่ายนั้นนานนับเดือน จนกระทั่งหลงเซวียนถูกเรียกตัวกลับวังหลวง

ความวุ่นวายจึงบังเกิด...
เมื่อกลับวังหลวงแล้ว หลงเซวียนต้องถูกกลั่นแกล้งสารพัด ด้วยความที่เขานั้นดันพาเชลยศึกกลับไปอยู่ด้วย เขาให้เซี่ยเหมียนกินนอนอยู่กับเขาที่ตำหนัก หลายครั้งที่เขาน้อยใจเสด็จพ่อ และโทสะในใจที่สุมอยู่ในอกมาตลอด ทำให้เขาหาที่ลง
เซี่ยเหมียนต้องจำยอมเป็นของเขา อย่างไม่มีทางปฏิเสธได้ จนกระทั่งนางตั้งครรภ์

การใช้ชีวิตในวังหลวง กับสตรีผู้เป็นเชลยนั้นไม่ง่าย เมื่อหลงเซวียนถูกตราหน้าว่าทำให้หญิงเชลยตั้งครรภ์ นั่นหมายถึงความไม่ปลอดภัยในราชสำนัก เซี่ยเหมียนต้องช่วยเหลือหลงเซวียนทุกทางเพื่อให้เขารอดพ้นจากการกลั่นแกล้งของเหล่าพี่ชาย หากหลงเซวียนไม่ได้นั่งบัลลังก์ นางและลูกของนาง อาจมีภัยถึงตัว

เมื่อนางมีลูกกับองค์ชายหลงเซวียนแล้ว เป้าหมายของนางคือ หลงเซวียนต้องได้นั่งบัลลังก์เท่านั้น