เมืองบังบด ตอนจบ

“นายยังไม่นอนเลยหรือ” หญิงสาวหันหน้ามามอง
“เก่งกาจต้องหายเป็นปกติแน่”
ชายหนุ่มตอบเสียงเบา สายตาทอดยาวไปยังเงามืดเบื้องหน้า ขณะเดินเคียงคู่กับคนที่ตนรักและเป็นห่วงอยู่เสมอ
“ผมก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น” สูดลมหายใจเข้าทรวงอกอย่างแรง
“ใช่ ทุกคนเป็นกำลังใจให้เก่งกาจทั้งนั้น”
เขานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนคำถามหนึ่งจะหลุดออกมาจากปากด้วยเสียงแผ่วต่ำ “ไม่เข้าใจว่า ทำไมเธอต้องทำร้ายเก่งกาจ”
“นายคิดว่า...เธอเป็นคนทำหรือ” เสียงขาดหายไปในลำคอ ครั้งนี้ชายหนุ่มมองหน้าคนพูดแทน
“คุณรู้อะไรมา ไหนบอกมาซิ”
หญิงสาวได้แต่นิ่งไม่รู้จะพูดอย่างไร ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยเสียงเบา
“นายจำเด็กหญิงที่โคนต้นไม้ใหญ่ได้ไหม”
ตาณพยายามคิดตามหญิงสาวพูด
“ได้สิ” เป็นเรื่องราวที่เขาไม่เคยลืม
“คนที่นายกับพ่อฉันไปเจอไง เด็กคนนั้นคือผู้หญิงคนนี้”