สัญญาวิวาห์หวาม

“หนูไม่ได้ครอบครองของของเฮียซะหน่อย”
“ใครว่า? หนูอ้อยมีทุกอย่างที่เฮียต้องการและมันเป็นของเฮีย” เขาว่าพลางทาบมือลงบนลำต้นของต้นไม้ใหญ่ เลยกลายเป็นว่าตอนนี้หญิงสาวถูกกักกั้นเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้
“หนูไม่...” พอมธุรดาอ้าปากเตรียมจะเถียง คนเจ้าเล่ห์ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเธอไม่กล้าที่จะขยับปาก เพราะเกรงว่าหากขยับพูดเพียงนิด ริมฝีปากของเธอจะเสียดสีกับกลีบปากหยักทรงเสน่ห์เจ้าของรสจูบแสนเร่าร้อนที่เธอยังคงสัมผัสได้
“ทั้งตัวและหัวใจของหนูอ้อยน่ะ... มันเป็นของเฮีย... และเฮียพร้อมจะทุ่มสุดตัวเลยที่จะทวงสิทธิ์ของเฮียคืน”

คำสัญญาในวัยเด็กที่ ‘คชาภัสร์ เจริญเกียรติสกุล’ ให้ไว้ สร้างปมในใจให้กับ ‘มธุรดา แก้วพิศาล’ เพราะคิดว่าเขาคงไม่คิดจะจริงจังกับสัญญาวิวาห์แสนหวาน แค่พูดไปเพราะคะนองปาก ดังนั้นหญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะคบหากับชายที่คิดว่าดีเพียบพร้อม และสามารถให้ชีวิตครอบครัวแสนสุขกับเธอได้ เพียงเพื่อจะใช้ผู้ชายคนนั้นเพื่อลืมคนใจร้ายแสนสับปลับ

คชาภัสร์ตั้งใจกลับมารับมธุรดาไปเป็นเจ้าสาวของเขาตามคำสัญญาที่ยึดมั่นมาโดยตลอด แต่การกลับมาครั้งนี้ทำให้เขาพบความจริงที่น่าเจ็บปวดที่ว่าหญิงสาวกำลังเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของคนอื่น ความรักที่ฝังแน่นในใจมานับตั้งแต่เอ่ยคำสัญญาเมื่อสิบสี่ปีก่อน ผลักดันให้เขาพร้อมจะยอมทำทุกวิถีทางเพื่อทวงสัญญาวิวาห์ที่เคยให้ไว้แก่กัน แม้ว่าต้องใช้เล่ห์ลวงสักกี่ร้อยเล่มเกวียน เขาก็พร้อมจะยอมทำ เพื่อทวง ‘หัวใจ’ ของเขาคืนมาให้จงได้!!

“เฮียช้างจะยอมดี ๆ หรือจะให้หนูใช้กำลังคะ?”
“เล่นอะไรครับคนดี? มันดึกแล้วนอนดีกว่านะครับ” ชายหนุ่มพยายามปรับเสียงให้ราบเรียบ แต่กระนั้นก็ยังมีกระแสความแหบพร่าแปร่ง ๆ อยู่ตรงหางเสียง