เดือนประดับทราย

“คุณข่มขืนฉัน!”

“พันไมล์!” คราวนี้อัมรานคำราม ดวงตาคมดุดันหรี่เล็ก “ใครจะไปทำอะไรแบบนั้น”

“คุณนั่นแหละที่ทำอะไรแบบนั้น” พันไมล์สวนกลับเสียงแข็ง ดวงตาลุกวาว “แล้วก็ไม่ต้องร้องหาหลักฐาน เพราะหลักฐานดันสะโพกฉันทนโท่อยู่นี่ไงละ และหลักฐานแค่นี้ยังไม่พอก็ยกมือปลาหมึกของคุณออกมาดูได้เลยจะได้รู้กันไปว่าไอ้สองมือของคุณมันทิ้งร่องรอยเอาไว้ที่ตัวฉันมากแค่ไหน”

“พูดพอหรือยัง” เขาว่า ดวงตาคมกวาดมองรอบตัวเหมือนเป็นสัญญาณเตือนเธอว่าในห้องไม่ได้มีกันอยู่เพียงสองคน

“ยัง! คุณมันเป็นพวกจอมฉวยโอกาส กล้าทำแต่ไม่กล้ารับ หลอกให้ฉันไว้ใจเชื่อใจว่าเป็นชีคที่มีคุณธรรมสูงส่งแต่ที่แท้ก็สร้างฉากสวยงามไว้หลอกลวงผู้คน จำไว้...ต่อไปนี้อย่าเอามือสกปรกยั้วเยี้ยและไอ้ที่ดันสะโพกงี่เง่าอยู่นั่นมาแตะต้องตัวฉันอีก!”