ถนนสายนั้นชื่อว่า รัก

ความรัก บางครั้งมักทำให้เราทุกคนหลงทาง ทั้งที่รู้ตัวว่ารัก แต่ “รัถยา” กลับเลือกที่จะไม่เปิดเผยความรู้สึก ด้วยฐานะทางสังคมที่แตกต่าง เช่นเดียวกับ “ภูวดล” เขาเลือกที่จะประชดด้วยการผลักไสให้คนที่รักออกห่าง เมื่อความรักเดินมาถึงทางตัน ความรักที่ว่าสวยงามกลับกลายเป็นรักร้าย และจบลงด้วยการเป็นชู้ลับ ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างก็มีคู่หมั้นหมาย

ตัวอย่าง

“อา…รัถจ๋า ยอดรักของฉัน”
เสียงภูวดลออดอ้อนรำพันอยู่บนเรือนร่างหล่อน เขาไม่รอเวลาด้วยซ้ำ ถึงกับทนต่อไปไม่ไหว ฉีกกระชากเสื้อผ้าหล่อนออกเหมือนไม่ทันใจ หัวใจเขาถูกผีห่าซาตานแห่งปรารถนาเผาไหม้ลามเลีย ไม่สนด้วยซ้ำว่าจะเป็นที่ไหน ขอเพียงให้ได้ร่วมรักกับหล่อนก็พอ
ร่างเล็กถูกกดคร่อมลงบนพื้นตรงหน้าประตู แล้วร่างกำยำก็โถมทับเข้าใส่ ปล้นเอาทุกอย่างบนเรือนร่างบอบบาง หัวใจหล่อนถูกฉีกกระชากด้วยน้ำมือเขา มันขาดแหว่งเป็นชิ้นๆ ทว่ากลับเป็นสุขอย่างท่วมท้น…แปลกประหลาดไปกับการกระทำอันป่าเถื่อนของอีกฝ่าย
ร่างรัถยาขยับหนีแรงปรารถนาทั้งจากเขาและตัวเอง ยิ่งผลักก็ยิ่งต้องการ หล่อนจมดิ่งลงสู่ก้นเหวแห่งสวาทหวาม ถูกไฟแห่งราคะเผาไหม้แหลกเป็นจุณมหาจุณ…ไม่เหลือแม้เพียงเถ้า…
ที่ต้องดิ้นรนหนีก่อนหน้านั้นคือ “ใจ” ตัวเอง แต่วินาทีนี้สิ่งที่อยากไขว่คว้าคือ “เขา” รสสัมผัสนั้นไล่ต้อนหล่อนให้ยอมศิโรราบ
สุดท้าย ทั้งหล่อนกับเขาต่างพร้อมใจยอมรับอย่างหน้าชื่นอกตรมกับคำว่า “ชู้” เพราะพ่ายแพ้ต่อแรงปรารถนาที่มิอาจหักห้ามใจและกาย