หนี้รักอาญาพิศวาส

“อย่านะ” ณัฐนิชาตาแดงก่ำ น้ำตาใสไหลรินอาบแก้มมองหน้าเขาที่กำลังยื่นใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น สองมือเล็กจึงผลักดันเขาออกอย่างรังเกียจจนเขาต้องจับข้อมือบางของเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง

“ทำไม.....รังเกียจผัวของตัวเองมากนักหรือยังไงณัฐนิชา” น้ำเสียงอันเยือกเย็นพูด

“ใช่ ฉันรังเกียจคุณ คนฉวยโอกาส คุณมันชอบเอาเปรียบผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้”

“เธอแน่ใจเหรอว่าฉันฉวยโอกาสกับเธอ เมื่อคืนนี้เธอเองที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำ และฉันก็มีสิทธิ์ในตัวของเธอ
เพราะพ่อของเธอยินดีที่จะส่งมอบตัวเธอมาให้ฉัน เธอเป็นของฉัน....”

“คุณโกหก คุณพ่อจะไม่ทำกับฉันแบบนี้ คุณขืนใจฉัน ฉันจะเอาเรื่องคุณให้ถึงที่สุดเลยคอยดู” ณัฐนิชามองเขาด้วยความเคียดแค้นที่ถูกพรากความบริสุทธิ์ไป

“เอาสิ....เอาเลย เธอจะทำอะไรฉันได้ ตอนนี้ครอบครัวของเธอติดหนี้ฉันอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของพ่อเธอ มันก็จะเป็นของฉันทั้งหมด ครอบครัวเธอต้องเป็นบุคคลล้มละลาย แล้วอีกอย่างนะ.....เรื่องที่เธอบอกฉันว่าฉันขืนใจเธอ ของแบบนี้มันพิสูจน์ได้ ว่าเมื่อคืนเราสองคนยินยอมพร้อมใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย ของของเธอก็ไม่ได้บุบสลายอะไร ก็อาจจะมีบอบช้ำบ้างตามธรรมชาติ หรือไม่จริง”

สายตาของเขามองลงไปยังกลางร่างของเธออย่างจาบจ้วงถือสิทธิ์ “ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ” ร่างบางต่อว่าเขาชุดใหญ่พร้อมกับพยายามยื่นแขนไปทุบตีชายหนุ่ม แต่แรงบีบที่ข้อมือทำให้เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

“จำไว้ให้ดีนะณัฐนิชา ต่อไปนี้หน้าที่ของเธอคือบำเรอความสุขให้ฉัน”

ใบหน้าหล่อเข้มบอกเธอพร้อมกับใช้สายตาคมกล้าจ้องมองเธอนิ่ง.......